Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (121 page)

Διόνυσος
καλῶς λέγεις.
170
καὶ γάρ τιν᾽ ἐκφέρουσι τουτονὶ νεκρόν,
οὗτος, σὲ λέγω μέντοι, σὲ τὸν τεθνηκότα:
ἄνθρωπε βούλει σκευάρι᾽ εἰς Ἅιδου φέρειν;

Νέκρος

πόσ᾽ ἄττα;

Διόνυσος
ταυτί.

Νέκρος
δύο δραχμὰς μισθὸν τελεῖς;

Διόνυσος

μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἔλαττον.

Νέκρος
ὑπάγεθ᾽ ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ.

Διόνυσος

175
ἀνάμεινον ὦ δαιμόνι᾽, ἐὰν ξυμβῶ τί σοι.

Νέκρος

εἰ μὴ καταθήσεις δύο δραχμάς, μὴ διαλέγου.

Διόνυσος

λάβ᾽ ἐννέ᾽ ὀβολούς.

Νέκρος
ἀναβιοίην νυν πάλιν.

Ξανθίας

ὡς σεμνὸς ὁ κατάρατος: οὐκ οἰμώξεται;
ἐγὼ βαδιοῦμαι.

Διόνυσος
χρηστὸς εἶ καὶ γεννάδας.
180
χωρῶμεν ἐπὶ τὸ πλοῖον.

Χάρων
ὠὸπ παραβαλοῦ.

Ξανθίας

τουτὶ τί ἔστι;

Διόνυσος
τοῦτο; λίμνη νὴ Δία
αὕτη ‘στὶν ἣν ἔφραζε, καὶ πλοῖόν γ᾽ ὁρῶ.

Ξανθίας

νὴ τὸν Ποσειδῶ κἄστι γ᾽ ὁ Χάρων οὑτοσί.

Διόνυσος

χαῖρ᾽ ὦ Χάρων, χαῖρ᾽ ὦ Χάρων, χαῖρ᾽ ὦ Χάρων.

Χάρων

185
τίς εἰς ἀναπαύλας ἐκ κακῶν καὶ πραγμάτων;
τίς ἐς τὸ Λήθης πεδίον, ἢ σ᾽ Ὄνου πόκας,
ἢ σ᾽ Κερβερίους, ἢ σ᾽ κόρακας, ἢ ‘πὶ Ταίναρον;

Διόνυσος

ἐγώ.

Χάρων
ταχέως ἔμβαινε.

Διόνυσος
ποῖ σχήσειν δοκεῖς;
ἐς κόρακας ὄντως;

Χάρων
ναὶ μὰ Δία σοῦ γ᾽ οὕνεκα.
190
ἔσβαινε δή.

Διόνυσος
παῖ δεῦρο.

Χάρων
δοῦλον οὐκ ἄγω,
εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν κρεῶν.

Ξανθίας

μὰ τὸν Δί᾽ οὐ γὰρ ἀλλ᾽ ἔτυχον ὀφθαλμιῶν.

Χάρων

οὔκουν περιθρέξει δῆτα τὴν λίμνην κύκλῳ;

Ξανθίας

ποῦ δῆτ᾽ ἀναμενῶ;

Χάρων
παρὰ τὸν Αὑαίνου λίθον
195
ἐπὶ ταῖς ἀναπαύλαις.

Διόνυσος
μανθάνεις;

Ξανθίας
πάνυ μανθάνω.
οἴμοι κακοδαίμων, τῷ ξυνέτυχον ἐξιών;

Χάρων

κάθιζ᾽ ἐπὶ κώπην. εἴ τις ἔτι πλεῖ, σπευδέτω.
οὗτος τί ποιεῖς;

Διόνυσος
ὅ τι ποιῶ; τί δ᾽ ἄλλο γ᾽ ἢ
ἵζω ‘πὶ κώπην, οὗπερ ἐκέλευές με σύ;

Χάρων

οὔκουν καθεδεῖ δῆτ᾽ ἐνθαδὶ γάστρων;

Διόνυσος
ἰδού.

Χάρων

οὔκουν προβαλεῖ τὼ χεῖρε κἀκτενεῖς;

Διόνυσος
ἰδού.

Χάρων

οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων ἀλλ᾽ ἀντιβὰς
ἐλᾷς προθύμως;

Διόνυσος
κᾆτα πῶς δυνήσομαι
ἄπειρος ἀθαλάττωτος ἀσαλαμίνιος
ὢν εἶτ᾽ ἐλαύνειν;

Χάρων
ῥᾷστ᾽: ἀκούσει γὰρ μέλη
κάλλιστ᾽, ἐπειδὰν ἐμβάλῃς ἅπαξ,

Διόνυσος
τίνων;

Χάρων

βατράχων κύκνων θαυμαστά.

Διόνυσος
κατακέλευε δή.

Χάρων

ὦ ὀπὸπ ὦ ὀπόπ.

Βάτραχοι

βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ,
210
βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.
λιμναῖα κρηνῶν τέκνα,
ξύναυλον ὕμνων βοὰν
φθεγξώμεθ᾽, εὔγηρυν ἐμὰν ἀοιδάν,
κοὰξ κοάξ,
215
ἣν ἀμφὶ Νυσήιον
Διὸς Διόνυσον ἐν
Λίμναισιν ἰαχήσαμεν,
ἡνίχ᾽ ὁ κραιπαλόκωμος
τοῖς ἱεροῖσι Χύτροισι
χωρεῖ κατ᾽ ἐμὸν τέμενος λαῶν ὄχλος.
220
βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

Διόνυσος

ἐγὼ δέ γ᾽ ἀλγεῖν ἄρχομαι
τὸν ὄρρον ὦ κοὰξ κοάξ:
ὑμῖν δ᾽ ἴσως οὐδὲν μέλει.

Βάτραχοι

225
βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

Διόνυσος

ἀλλ᾽ ἐξόλοισθ᾽ αὐτῷ κοάξ:
οὐδὲν γάρ ἐστ᾽ ἀλλ᾽ ἢ κοάξ.

Βάτραχοι

εἰκότως γ᾽ ὦ πολλὰ πράττων.
ἐμὲ γὰρ ἔστερξαν εὔλυροί τε Μοῦσαι
230
καὶ κεροβάτας Πὰν ὁ καλαμόφθογγα παίζων:
προσεπιτέρπεται δ᾽ ὁ φορμικτὰς Ἀπόλλων,
ἕνεκα δόνακος, ὃν ὑπολύριον
ἔνυδρον ἐν λίμναις τρέφω.
235
βρεκεκεκὲξ κοάξ κοάξ.

Διόνυσος

ἐγὼ δὲ φλυκταίνας γ᾽ ἔχω,
χὠ πρωκτὸς ἰδίει πάλαι,
κᾆτ᾽ αὐτίκ᾽ ἐκκύψας ἐρεῖ —

Βάτραχοι

βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

Διόνυσος

240
ἀλλ᾽ ὦ φιλῳδὸν γένος
παύσασθε.

Βάτραχοι
μᾶλλον μὲν οὖν
φθεγξόμεσθ᾽, εἰ δή ποτ᾽ εὐηλίοις
ἐν ἁμέραισιν
ἡλάμεσθα διὰ κυπείρου
καὶ φλέω, χαίροντες ᾠδῆς
245
πολυκολύμβοισι μέλεσιν,
ἢ Διὸς φεύγοντες ὄμβρον
ἔνυδρον ἐν βυθῷ χορείαν
αἰόλαν ἐφθεγξάμεσθα
πομφολυγοπαφλάσμασιν.

Διόνυσος

βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.
τουτὶ παρ᾽ ὑμῶν λαμβάνω.

Βάτραχοι

δεινά τἄρα πεισόμεσθα.

Διόνυσος

δεινότερα δ᾽ ἔγωγ᾽, ἐλαύνων
255
εἰ διαρραγήσομαι.

Βάτραχοι

βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

Διόνυσος

οἰμώζετ᾽: οὐ γάρ μοι μέλει.

Βάτραχοι

ἀλλὰ μὴν κεκραξόμεσθά γ᾽
ὁπόσον ἡ φάρυξ ἂν ἡμῶν
260
χανδάνῃ δι᾽ ἡμέρας.

Διόνυσος

βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.
τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε.

Βάτραχοι

οὐδὲ μὴν ἡμᾶς σὺ πάντως.

Διόνυσος

οὐδὲ μὴν ὑμεῖς γ᾽ ἐμὲ
οὐδέποτε: κεκράξομαι γὰρ
265
κἂν δέῃ δι᾽ ἡμέρας
βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ,
ἕως ἂν ὑμῶν ἐπικρατήσω τῷ κοάξ,
βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ.

Διόνυσος

ἔμελλον ἄρα παύσειν ποθ᾽ ὑμᾶς τοῦ κοάξ.

Χάρων

ὢ παῦε παῦε, παραβαλοῦ τὼ κωπίω,
270
ἔκβαιν᾽, ἀπόδος τὸν ναῦλον.

Διόνυσος
ἔχε δὴ τὠβολώ.
ὁ Ξανθίας. ποῦ Ξανθίας; ἦ Ξανθία.

Ξανθίας

ἰαῦ.

Διόνυσος
βάδιζε δεῦρο.

Ξανθίας
χαῖρ᾽ ὦ δέσποτα.

Διόνυσος

τί ἔστι τἀνταυθοῖ;

Ξανθίας
σκότος καὶ βόρβορος.

Διόνυσος

κατεῖδες οὖν που τοὺς πατραλοίας αὐτόθι
275
καὶ τοὺς ἐπιόρκους, οὓς ἔλεγεν ἡμῖν;

Ξανθίας
σὺ δ᾽ οὔ;

Διόνυσος

νὴ τὸν Ποσειδῶ ‘γωγε, καὶ νυνί γ᾽ ὁρῶ.
ἄγε δὴ τί δρῶμεν;

Ξανθίας
προϊέναι βέλτιστα νῷν,
ὡς οὗτος ὁ τόπος ἐστὶν οὗ τὰ θηρία
τὰ δείν᾽ ἔφασκ᾽ ἐκεῖνος.

Διόνυσος
ὡς οἰμώξεται.
280
ἠλαζονεύεθ᾽ ἵνα φοβηθείην ἐγώ,
εἰδώς με μάχιμον ὄντα φιλοτιμούμενος.
οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρόν ἐσθ᾽ ὡς Ἡρακλῆς.
ἐγὼ δέ γ᾽ εὐξαίμην ἂν ἐντυχεῖν τινι
λαβεῖν τ᾽ ἀγώνισμ᾽ ἄξιόν τι τῆς ὁδοῦ.

Ξανθίας

285
νὴ τὸν Δία καὶ μὴν αἰσθάνομαι ψόφου τινός.

Διόνυσος

ποῦ ποῦ ‘στιν;

Ξανθίας
ἐξόπισθεν.

Διόνυσος
ἐξόπισθ᾽ ἴθι.

Ξανθίας

ἀλλ᾽ ἐστὶν ἐν τῷ πρόσθε.

Διόνυσος
πρόσθε νυν ἴθι.

Ξανθίας

καὶ μὴν ὁρῶ νὴ τὸν Δία θηρίον μέγα.

Διόνυσος

ποῖόν τι;

Ξανθίας
δεινόν: παντοδαπὸν γοῦν γίγνεται
290
τοτὲ μέν γε βοῦς, νυνὶ δ᾽ ὀρεύς, τοτὲ δ᾽ αὖ γυνὴ
ὡραιοτάτη τις.

Διόνυσος
ποῦ ‘στι; φέρ᾽ ἐπ᾽ αὐτὴν ἴω.

Ξανθίας

ἀλλ᾽ οὐκέτ᾽ αὖ γυνή ‘στιν, ἀλλ᾽ ἤδη κύων.

Διόνυσος

Ἔμπουσα τοίνυν ἐστί.

Ξανθίας
πυρὶ γοῦν λάμπεται
ἅπαν τὸ πρόσωπον.

Διόνυσος
καὶ σκέλος χαλκοῦν ἔχει;

Ξανθίας

295
νὴ τὸν Ποσειδῶ, καὶ βολίτινον θάτερον,
σάφ᾽ ἴσθι.

Διόνυσος
ποῖ δῆτ᾽ ἂν τραποίμην;

Ξανθίας
ποῖ δ᾽ ἐγώ;

Διόνυσος

ἱερεῦ διαφύλαξόν μ᾽, ἵν᾽ ὦ σοι ξυμπότης.

Ξανθίας

ἀπολούμεθ᾽ ὦναξ Ἡράκλεις.

Διόνυσος
οὐ μὴ καλεῖς μ᾽
ὦνθρωφ᾽, ἱκετεύω, μηδὲ κατερεῖς τοὔνομα.

Ξανθίας

300
Διόνυσε τοίνυν.

Διόνυσος
τοῦτό γ᾽ ἧττον θατέρου.
ἴθ᾽ ᾗπερ ἔρχει.

Ξανθίας
δεῦρο δεῦρ᾽ ὦ δέσποτα.

Διόνυσος

τί δ᾽ ἔστι;

Ξανθίας
θάρρει: πάντ᾽ ἀγαθὰ πεπράγαμεν,
ἔξεστί θ᾽ ὥσπερ Ἡγέλοχος ἡμῖν λέγειν,
‘ἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλῆν ὁρῶ.’
305
ἥμπουσα φρούδη.

Διόνυσος
κατόμοσον.

Ξανθίας
νὴ τὸν Δία.

Διόνυσος

καὖθις κατόμοσον.

Ξανθίας
νὴ Δί᾽.

Διόνυσος
ὄμοσον.

Ξανθίας
νὴ Δία.

Διόνυσος

οἴμοι τάλας, ὡς ὠχρίασ᾽ αὐτὴν ἰδών.

Ξανθίας

ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασέ σου.

Διόνυσος

οἴμοι, πόθεν μοι τὰ κακὰ ταυτὶ προσέπεσεν;
310
τίν᾽ αἰτιάσομαι θεῶν μ᾽ ἀπολλύναι;

Ξανθίας

αἰθέρα Διὸς δωμάτιον ἢ χρόνου πόδα;

α
ὐ
λε
ῖ
τις
ἔ
νδοθεν
）

Διόνυσος

οὗτος.

Ξανθίας
τί ἔστιν;

Διόνυσος
οὐ κατήκουσας;

Ξανθίας
τίνος;

Διόνυσος

αὐλῶν πνοῆς.

Ξανθίας
ἔγωγε, καὶ δᾴδων γέ με
αὔρα τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη.

Διόνυσος

315
ἀλλ᾽ ἠρεμὶ πτήξαντες ἀκροασώμεθα.

Χορός

Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε.
Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε.

Ξανθίας

τοῦτ᾽ ἔστ᾽ ἐκεῖν᾽ ὦ δέσποθ᾽: οἱ μεμυημένοι
ἐνταῦθά που παίζουσιν, οὓς ἔφραζε νῷν.
320
ᾁδουσι γοῦν τὸν Ἴακχον ὅνπερ Διαγόρας.

Διόνυσος

κἀμοὶ δοκοῦσιν. ἡσυχίαν τοίνυν ἄγειν
βέλτιστόν ἐσθ᾽, ἕως ἂν εἰδῶμεν σαφῶς.

Χορός

Ἴακχ᾽ ὦ πολυτίμητ᾽ ἐν ἕδραις ἐνθάδε ναίων,
325
Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε,
ἐλθὲ τόνδ᾽ ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων
ὁσίους ἐς θιασώτας,
πολύκαρπον μὲν τινάσσων
περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα
330
στέφανον μύρτων, θρασεῖ δ᾽ ἐγκατακρούων
ποδὶ τὰν ἀκόλαστον
φιλοπαίγμονα τιμάν,
335
χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος, ἁγνάν, ἱερὰν
ὁσίοις μύσταις χορείαν.
Ξανθίας

ὦ πότνια πολυτίμητε Δήμητρος κόρη,
ὡς ἡδύ μοι προσέπνευσε χοιρείων κρεῶν.

Διόνυσος

οὔκουν ἀτρέμ᾽ ἕξεις, ἤν τι καὶ χορδῆς λάβῃς;

Χορός

†ἔγειρε φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ γὰρ ἥκει τινάσσων†,
Ἴακχ᾽ ὦ Ἴακχε,
νυκτέρου τελετῆς φωσφόρος ἀστήρ.
φλογὶ φέγγεται δὲ λειμών:
345
γόνυ πάλλεται γερόντων:
ἀποσείονται δὲ λύπας
χρονίους τ᾽ ἐτῶν παλαιῶν ἐνιαυτοὺς
350
ἱερᾶς ὑπὸ τιμᾶς.
σὺ δὲ λαμπάδι † φλέγων†
προβάδην ἔξαγ᾽ ἐπ᾽ ἀνθηρὸν ἕλειον δάπεδον
χοροποιὸν μάκαρ ἥβαν.
Χορός

εὐφημεῖν χρὴ κἀξίστασθαι τοῖς ἡμετέροισι χοροῖσιν,
355
ὅστις ἄπειρος τοιῶνδε λόγων ἢ γνώμῃ μὴ καθαρεύει,
ἢ γενναίων ὄργια Μουσῶν μήτ᾽ εἶδεν μήτ᾽ ἐχόρευσεν,
μηδὲ Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου γλώττης Βακχεῖ᾽ ἐτελέσθη,
ἢ βωμολόχοις ἔπεσιν χαίρει μὴ ν᾽ καιρῷ τοῦτο ποιοῦσιν,
ἢ στάσιν ἐχθρὰν μὴ καταλύει μηδ᾽ εὔκολός ἐστι πολίταις,
360
ἀλλ᾽ ἀνεγείρει καὶ ῥιπίζει κερδῶν ἰδίων ἐπιθυμῶν,
ἢ τῆς πόλεως χειμαζομένης ἄρχων καταδωροδοκεῖται,
ἢ προδίδωσιν φρούριον ἢ ναῦς, ἢ τἀπόρρητ᾽ ἀποπέμπει
ἐξ Αἰγίνης Θωρυκίων ὢν εἰκοστολόγος κακοδαίμων,
ἀσκώματα καὶ λίνα καὶ πίτταν διαπέμπων εἰς Ἐπίδαυρον,
365
ἢ χρήματα ταῖς τῶν ἀντιπάλων ναυσὶν παρέχειν τινὰ πείθει,
ἢ κατατιλᾷ τῶν Ἑκαταίων κυκλίοισι χοροῖσιν ὑπᾴδων,
ἢ τοὺς μισθοὺς τῶν ποιητῶν ῥήτωρ ὢν εἶτ᾽ ἀποτρώγει,
κωμῳδηθεὶς ἐν ταῖς πατρίοις τελεταῖς ταῖς τοῦ Διονύσου:
τούτοις αὐδῶ καὖθις ἀπαυδῶ καὖθις τὸ τρίτον μάλ᾽ ἀπαυδῶ
370
ἐξίστασθαι μύσταισι χοροῖς: ὑμεῖς δ᾽ ἀνεγείρετε μολπὴν
καὶ παννυχίδας τὰς ἡμετέρας αἳ τῇδε πρέπουσιν ἑορτῇ.
Χορός

χώρει νυν πᾶς ἀνδρείως
ἐς τοὺς εὐανθεῖς κόλπους
λειμώνων ἐγκρούων
375
κἀπισκώπτων
καὶ παίζων καὶ χλευάζων,
ἠρίστηται δ᾽ ἐξαρκούντως.
Χορός

ἀλλ᾽ ἔμβα χὤπως ἀρεῖς
τὴν Σώτειραν γενναίως
380
τῇ φωνῇ μολπάζων,
ἣ τὴν χώραν
σῴζειν φήσ᾽ ἐς τὰς ὥρας,
κἂν Θωρυκίων μὴ βούληται.
Χορός

ἄγε νυν ἑτέραν ὕμνων ἰδέαν τὴν καρποφόρον βασίλειαν
Δήμητρα θεὰν ἐπικοσμοῦντες ζαθέαις μολπαῖς κελαδεῖτε.
Χορός

Δήμητερ ἁγνῶν ὀργίων
ἄνασσα συμπαραστάτει,
καὶ σῷζε τὸν σαυτῆς χορόν,
καί μ᾽ ἀσφαλῶς πανήμερον
390
παῖσαί τε καὶ χορεῦσαι:
Χορός

καὶ πολλὰ μὲν γέλοιά μ᾽ εἰ-
πεῖν, πολλὰ δὲ σπουδαῖα, καὶ
τῆς σῆς ἑορτῆς ἀξίως
παίσαντα καὶ σκώψαντα νικήσαντα
395
ταινιοῦσθαι.
Χορός

ἄγ᾽ εἶα
νῦν καὶ τὸν ὡραῖον θεὸν παρακαλεῖτε δεῦρο
ᾠδαῖσι, τὸν ξυνέμπορον τῆσδε τῆς χορείας.

Χορός

Ἴακχε πολυτίμητε, μέλος ἑορτῆς
400
ἥδιστον εὑρών, δεῦρο συνακολούθει
πρὸς τὴν θεὸν
καὶ δεῖξον ὡς ἄνευ πόνου
πολλὴν ὁδὸν περαίνεις.
Ἴακχε φιλοχορευτὰ συμπρόπεμπέ με.

Χορός

σὺ γὰρ κατεσχίσω μὲν ἐπὶ γέλωτι
κἀπ᾽ εὐτελείᾳ τόδε τὸ σανδαλίσκον
καὶ τὸ ῥάκος,
κἀξηῦρες ὥστ᾽ ἀζημίους
παίζειν τε καὶ χορεύειν.
410
Ἴακχε φιλοχορευτὰ συμπρόπεμπέ με.
Χορός

καὶ γὰρ παραβλέψας τι μειρακίσκης
νῦν δὴ κατεῖδον καὶ μάλ᾽ εὐπροσώπου
συμπαιστρίας
χιτωνίου παραρραγέν-
415
τος τιτθίον προκύψαν.
Ἴακχε φιλοχορευτὰ συμπρόπεμπέ με.
Διόνυσος