Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (126 page)

Ε
ὐ
ριπίδης

Φθιῶτ᾽ Ἀχιλλεῦ, τί ποτ᾽ ἀνδροδάικτον ἀκούων
1265
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον τίομεν γένος οἱ περὶ λίμναν.
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;

Διόνυσος

δύο σοὶ κόπω Αἰσχύλε τούτω.

Ε
ὐ
ριπίδης

1270
κύδιστ᾽ Ἀχαιῶν Ἀτρέως πολυκοίρανε μάνθανέ μου παῖ.
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;

Διόνυσος

τρίτος ᾠσχύλε σοὶ κόπος οὗτος.

Ε
ὐ
ριπίδης

εὐφαμεῖτε: μελισσονόμοι δόμον Ἀρτέμιδος πέλας οἴγειν.
1275
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;
κύριός εἰμι θροεῖν ὅδιον κράτος αἴσιον ἀνδρῶν.
ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπ᾽ ἀρωγάν;

Διόνυσος

ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τὸ χρῆμα τῶν κόπων ὅσον.
ἐγὼ μὲν οὖν ἐς τὸ βαλανεῖον βούλομαι:
1280
ὑπὸ τῶν κόπων γὰρ τὼ νεφρὼ βουβωνιῶ.

Ε
ὐ
ριπίδης

μὴ πρίν γ᾽ ἂν ἀκούσῃς χἀτέραν στάσιν μελῶν
ἐκ τῶν κιθαρῳδικῶν νόμων εἰργασμένην.

Διόνυσος

ἴθι δὴ πέραινε, καὶ κόπον μὴ προστίθει.

Ε
ὐ
ριπίδης

1285
ὅπως Ἀχαιῶν δίθρονον κράτος, Ἑλλάδος ἥβας,
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
Σφίγγα δυσαμεριᾶν πρύτανιν κύνα, πέμπει,
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
σὺν δορὶ καὶ χερὶ πράκτορι θούριος ὄρνις,
1290
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
κυρεῖν παρασχὼν ἰταμαῖς κυσὶν ἀεροφοίτοις,
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ,
τὸ συγκλινές τ᾽ ἐπ᾽ Αἴαντι,
1295
τοφλαττοθρατ τοφλαττοθρατ.

Διόνυσος

τί τὸ ‘φλαττοθρατ’ τοῦτ᾽ ἐστίν; ἐκ Μαραθῶνος ἢ
πόθεν συνέλεξας ἱμονιοστρόφου μέλη;

Α
ἰ
σχύλος

ἀλλ᾽ οὖν ἐγὼ μὲν ἐς τὸ καλὸν ἐκ τοῦ καλοῦ
ἤνεγκον αὔθ᾽, ἵνα μὴ τὸν αὐτὸν Φρυνίχῳ
1300
λειμῶνα Μουσῶν ἱερὸν ὀφθείην δρέπων:
οὗτος δ᾽ ἀπὸ πάντων †μὲν φέρει, πορνιδίων†,
σκολίων Μελήτου, Καρικῶν αὐλημάτων,
θρήνων, χορειῶν. τάχα δὲ δηλωθήσεται.
ἐνεγκάτω τις τὸ λύριον. καίτοι τί δεῖ
1305
λύρας ἐπὶ τούτων; ποῦ ‘στιν ἡ τοῖς ὀστράκοις
αὕτη κροτοῦσα; δεῦρο Μοῦσ᾽ Εὐριπίδου,
πρὸς ἥνπερ ἐπιτήδεια ταῦτ᾽ ᾁδειν μέλη.

Διόνυσος

αὕτη ποθ᾽ ἡ Μοῦσ᾽ οὐκ ἐλεσβίαζεν, οὔ.

Α
ἰ
σχύλος

ἀλκυόνες, αἳ παρ᾽ ἀενάοις θαλάσσης
1310
κύμασι στωμύλλετε,
τέγγουσαι νοτίοις πτερῶν
ῥανίσι χρόα δροσιζόμεναι:
αἵ θ᾽ ὑπωρόφιοι κατὰ γωνίας
εἱειειειλίσσετε δακτύλοις φάλαγγες
1315
ἱστόπονα πηνίσματα,
κερκίδος ἀοιδοῦ μελέτας,
ἵν᾽ ὁ φίλαυλος ἔπαλλε δελφὶς
πρῴραις κυανεμβόλοις
μαντεῖα καὶ σταδίους,
1320
οἰνάνθας γάνος ἀμπέλου,
βότρυος ἕλικα παυσίπονον.
περίβαλλ᾽ ὦ τέκνον ὠλένας.
ὁρᾷς τὸν πόδα τοῦτον;

Διόνυσος
ὁρῶ.

Α
ἰ
σχύλος

τί δαί; τοῦτον ὁρᾷς;

Διόνυσος
ὁρῶ.

Α
ἰ
σχύλος

1325
τοιαυτὶ μέντοι σὺ ποιῶν
τολμᾷς τἀμὰ μέλη ψέγειν,
ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον
Κυρήνης μελοποιῶν;
τὰ μὲν μέλη σου ταῦτα: βούλομαι δ᾽ ἔτι
1330
τὸν τῶν μονῳδιῶν διεξελθεῖν τρόπον.
ὦ νυκτὸς κελαινοφαὴς
ὄρφνα, τίνα μοι
δύστανον ὄνειρον
πέμπεις ἐξ ἀφανοῦς,
Ἀίδα πρόμολον,
ψυχὰν ἄψυχον ἔχοντα,
1335
μελαίνας Νυκτὸς παῖδα,
φρικώδη δεινὰν ὄψιν,
μελανονεκυείμονα,
φόνια φόνια δερκόμενον,
μεγάλους ὄνυχας ἔχοντα.
ἀλλά μοι ἀμφίπολοι λύχνον ἅψατε
κάλπισί τ᾽ ἐκ ποταμῶν δρόσον ἄρατε, θέρμετε δ᾽ ὕδωρ,
1340
ὡς ἂν θεῖον ὄνειρον ἀποκλύσω.
ἰὼ πόντιε δαῖμον,
τοῦτ᾽ ἐκεῖν᾽: ἰὼ ξύνοικοι,
τάδε τέρα θεάσασθε.
τὸν ἀλεκτρυόνα μου συναρπάσασα
φρούδη Γλύκη.
Νύμφαι ὀρεσσίγονοι.
1345
ὦ Μανία ξύλλαβε.
ἐγὼ δ᾽ ἁ τάλαινα προσέχουσ᾽ ἔτυχον
ἐμαυτῆς ἔργοισι,
λίνου μεστὸν ἄτρακτον
εἱειειειλίσσουσα χεροῖν
κλωστῆρα ποιοῦσ᾽, ὅπως
1350
κνεφαῖος εἰς ἀγορὰν
φέρουσ᾽ ἀποδοίμαν:
ὁ δ᾽ ἀνέπτατ᾽ ἀνέπτατ᾽ ἐς αἰθέρα
κουφοτάταις πτερύγων ἀκμαῖς:
ἐμοὶ δ᾽ ἄχε᾽ ἄχεα κατέλιπε,
δάκρυα δάκρυά τ᾽ ἀπ᾽ ὀμμάτων
1355
ἔβαλον ἔβαλον ἁ τλάμων.
ἀλλ᾽ ὦ Κρῆτες, Ἴδας τέκνα,
τὰ τόξα λαβόντες ἐπαμύνατε,
τὰ κῶλά τ᾽ ἀμπάλλετε κυκλούμενοι τὴν οἰκίαν.
ἅμα δὲ Δίκτυννα παῖς Ἄρτεμις καλὰ
1360
τὰς κυνίσκας ἔχουσ᾽ ἐλθέτω διὰ δόμων πανταχῇ,
σὺ δ᾽ ὦ Διὸς διπύρους ἀνέχουσα
λαμπάδας ὀξυτάτας χεροῖν Ἑκάτα παράφηνον
ἐς Γλύκης, ὅπως ἂν
εἰσελθοῦσα φωράσω.

Διόνυσος

παύσασθον ἤδη τῶν μελῶν.

Α
ἰ
σχύλος
κἄμοιγ᾽ ἅλις.
1365
ἐπὶ τὸν σταθμὸν γὰρ αὐτὸν ἀγαγεῖν βούλομαι,
ὅπερ ἐξελέγξει τὴν ποίησιν νῷν μόνον.
τὸ γὰρ βάρος νὼ βασανιεῖ τῶν ῥημάτων.

Διόνυσος

ἴτε δεῦρό νυν, εἴπερ γε δεῖ καὶ τοῦτό με
ἀνδρῶν ποιητῶν τυροπωλῆσαι τέχνην.

Χορός

1370
ἐπίπονοί γ᾽ οἱ δεξιοί.
τόδε γὰρ ἕτερον αὖ τέρας
νεοχμόν, ἀτοπίας πλέων,
ὃ τίς ἂν ἐπενόησεν ἄλλος;

*
μὰ τὸν ἐγὼ μὲν οὐδ᾽ ἂν εἴ τις
1375
ἔλεγέ μοι τῶν ἐπιτυχόντων,
ἐπιθόμην, ἀλλ᾽ ᾠόμην ἂν
αὐτὸν αὐτὰ ληρεῖν.
Διόνυσος

ἴθι δὴ παρίστασθον παρὰ τὼ πλάστιγγ᾽,

Α
ἰ
σχύλος
καί
Ε
ὐ
ριπίδης
ἰδού.

Διόνυσος

καὶ λαβομένω τὸ ῥῆμ᾽ ἑκάτερος εἴπατον,
1380
καὶ μὴ μεθῆσθον, πρὶν ἂν ἐγὼ σφῷν κοκκύσω.

Α
ἰ
σχύλος
κα
ὶ
Ε
ὐ
ριπίδης

ἐχόμεθα.

Διόνυσος
τοὔπος νῦν λέγετον ἐς τὸν σταθμόν.

Ε
ὐ
ριπίδης

‘εἴθ᾽ ὤφελ᾽ Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφος.’

Α
ἰ
σχύλος

‘Σπερχειὲ ποταμὲ βουνόμοι τ᾽ ἐπιστροφαί.’

Διόνυσος

κόκκυ, μέθεσθε: καὶ πολύ γε κατωτέρω
1385
χωρεῖ τὸ τοῦδε.

Ε
ὐ
ριπίδης
καὶ τί ποτ᾽ ἐστὶ ταἴτιον;

Διόνυσος

ὅτι εἰσέθηκε ποταμόν, ἐριοπωλικῶς
ὑγρὸν ποιήσας τοὔπος ὥσπερ τἄρια,
σὺ δ᾽ εἰσέθηκας τοὔπος ἐπτερωμένον.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἀλλ᾽ ἕτερον εἰπάτω τι κἀντιστησάτω.

Διόνυσος

1390
λάβεσθε τοίνυν αὖθις.

Α
ἰ
σχύλος
καί
Ε
ὐ
ριπίδης
ἢν ἰδού.

Διόνυσος
λέγε.

Ε
ὐ
ριπίδης

‘οὐκ ἔστι Πειθοῦς ἱερὸν ἄλλο πλὴν λόγος.’

Α
ἰ
σχύλος

‘μόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ.’

Διόνυσος

μέθεσθε μέθεσθε: καὶ τὸ τοῦδέ γ᾽ αὖ ῥέπει:
θάνατον γὰρ εἰσέθηκε βαρύτατον κακόν.

Ε
ὐ
ριπίδης

1395
ἐγὼ δὲ πειθώ γ᾽ ἔπος ἄριστ᾽ εἰρημένον.

Διόνυσος

πειθὼ δὲ κοῦφόν ἐστι καὶ νοῦν οὐκ ἔχον.
ἀλλ᾽ ἕτερον αὖ ζήτει τι τῶν βαρυστάθμων,
ὅ τι σοι καθέλξει, καρτερόν τε καὶ μέγα.

Ε
ὐ
ριπίδης

φέρε ποῦ τοιοῦτον δῆτά μοὐστί; ποῦ;

Διόνυσος
φράσω:
1400
‘βέβληκ᾽ Ἀχιλλεὺς δύο κύβω καὶ τέτταρα.’
λέγοιτ᾽ ἄν, ὡς αὕτη ‘στὶ λοιπὴ σφῷν στάσις.

Ε
ὐ
ριπίδης

‘σιδηροβριθές τ᾽ ἔλαβε δεξιᾷ ξύλον.’

Α
ἰ
σχύλος

‘ἐφ᾽ ἅρματος γὰρ ἅρμα καὶ νεκρῷ νεκρός.’

Διόνυσος

ἐξηπάτηκεν αὖ σὲ καὶ νῦν.

Ε
ὐ
ριπίδης
τῷ τρόπῳ;

Διόνυσος

1405
δύ᾽ ἅρματ᾽ εἰσέθηκε καὶ νεκρὼ δύο,
οὓς οὐκ ἂν ἄραιντ᾽ οὐδ᾽ ἑκατὸν Αἰγύπτιοι.

Α
ἰ
σχύλος

καὶ μηκέτ᾽ ἔμοιγε κατ᾽ ἔπος, ἀλλ᾽ ἐς τὸν σταθμὸν
αὐτὸς τὰ παιδί᾽ ἡ γυνὴ Κηφισοφῶν
ἐμβὰς καθήσθω, συλλαβὼν τὰ βιβλία:
1410
ἐγὼ δὲ δύ᾽ ἔπη τῶν ἐμῶν ἐρῶ μόνον.

Διόνυσος

ἅνδρες φίλοι, κἀγὼ μὲν αὐτοὺς οὐ κρινῶ.
οὐ γὰρ δι᾽ ἔχθρας οὐδετέρῳ γενήσομαι.
τὸν μὲν γὰρ ἡγοῦμαι σοφὸν τῷ δ᾽ ἥδομαι.

Πλούτων

οὐδὲν ἄρα πράξεις ὧνπερ ἦλθες οὕνεκα;

Διόνυσος

1415
ἐὰν δὲ κρίνω;

Πλούτων
τὸν ἕτερον λαβὼν ἄπει,
ὁπότερον ἂν κρίνῃς, ἵν᾽ ἔλθῃς μὴ μάτην.

Διόνυσος

εὐδαιμονοίης. φέρε πύθεσθέ μου ταδί.
ἐγὼ κατῆλθον ἐπὶ ποιητήν. τοῦ χάριν;
ἵν᾽ ἡ πόλις σωθεῖσα τοὺς χοροὺς ἄγῃ.
1420
ὁπότερος οὖν ἂν τῇ πόλει παραινέσῃ
μᾶλλόν τι χρηστόν, τοῦτον ἄξειν μοι δοκῶ.
πρῶτον μὲν οὖν περὶ Ἀλκιβιάδου τίν᾽ ἔχετον
γνώμην ἑκάτερος; ἡ πόλις γὰρ δυστοκεῖ.

Ε
ὐ
ριπίδης

ἔχει δὲ περὶ αὐτοῦ τίνα γνώμην;

Διόνυσος
τίνα;
1425
ποθεῖ μέν, ἐχθαίρει δέ, βούλεται δ᾽ ἔχειν.
ἀλλ᾽ ὅ τι νοεῖτον εἴπατον τούτου πέρι.

Ε
ὐ
ριπίδης

μισῶ πολίτην, ὅστις ὠφελεῖν πάτραν
βραδὺς πέφυκε μεγάλα δὲ βλάπτειν ταχύς,
καὶ πόριμον αὑτῷ τῇ πόλει δ᾽ ἀμήχανον.

Διόνυσος

1430
εὖ γ᾽ ὦ Πόσειδον: σὺ δὲ τίνα γνώμην ἔχεις;

Δις
.

οὐ χρὴ λέοντος σκύμνον ἐν πόλει τρέφειν,
μάλιστα μὲν λέοντα μὴ ν᾽ πόλει τρέφειν,
ἢν δ᾽ ἐκτραφῇ τις, τοῖς τρόποις ὑπηρετεῖν.

Διόνυσος

νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρα δυσκρίτως γ᾽ ἔχω:
ὁ μὲν σοφῶς γὰρ εἶπεν, ὁ δ᾽ ἕτερος σαφῶς.
1435
ἀλλ᾽ ἔτι μίαν γνώμην ἑκάτερος εἴπατον
περὶ τῆς πόλεως ἥντιν᾽ ἔχετον σωτηρίαν.

Ε
ὐ
ριπίδης

εἴ τις πτερώσας Κλεόκριτον Κινησίᾳ,
αἴροιεν αὖραι πελαγίαν ὑπὲρ πλάκα.

Διόνυσος

γέλοιον ἂν φαίνοιτο: νοῦν δ᾽ ἔχει τίνα;

Ε
ὐ
ριπίδης

1440
εἰ ναυμαχοῖεν κᾆτ᾽ ἔχοντες ὀξίδας
ῥαίνοιεν ἐς τὰ βλέφαρα τῶν ἐναντίων.
ἐγὼ μὲν οἶδα καὶ θέλω φράζειν.

Διόνυσος
λέγε.

Ε
ὐ
ριπίδης

ὅταν τὰ νῦν ἄπιστα πίσθ᾽ ἡγώμεθα,
τὰ δ᾽ ὄντα πίστ᾽ ἄπιστα.

Διόνυσος
πῶς; οὐ μανθάνω.
1445
ἀμαθέστερόν πως εἰπὲ καὶ σαφέστερον.

Ε
ὐ
ριπίδης

εἰ τῶν πολιτῶν οἷσι νῦν πιστεύομεν,
τούτοις ἀπιστήσαιμεν, οἷς δ᾽ οὐ χρώμεθα,
τούτοισι χρησαίμεσθ᾽, ἴσως σωθεῖμεν ἄν.
εἰ νῦν γε δυστυχοῦμεν ἐν τούτοισι, πῶς
1450
τἀναντί᾽ ἂν πράττοντες οὐ σῳζοίμεθ᾽ ἄν;

Διόνυσος

εὖ γ᾽ ὦ Παλάμηδες, ὦ σοφωτάτη φύσις.
ταυτὶ πότερ᾽ αὐτὸς ηὗρες ἢ Κηφισοφῶν;

Ε
ὐ
ριπίδης

ἐγὼ μόνος: τὰς δ᾽ ὀξίδας Κηφισοφῶν.
τί δαὶ σύ; τί λέγεις;

Α
ἰ
σχύλος
τὴν πόλιν νῦν μοι φράσον
πρῶτον τίσι χρῆται: πότερα τοῖς χρηστοῖς;

Διόνυσος
πόθεν;
μισεῖ κάκιστα.

Α
ἰ
σχύλος
τοῖς πονηροῖς δ᾽ ἥδεται;

Διόνυσος

οὐ δῆτ᾽ ἐκείνη γ᾽, ἀλλὰ χρῆται πρὸς βίαν.

Α
ἰ
σχύλος

πῶς οὖν τις ἂν σώσειε τοιαύτην πόλιν,
ᾗ μήτε χλαῖνα μήτε σισύρα συμφέρει;

Διόνυσος

1460
εὕρισκε νὴ Δί᾽, εἴπερ ἀναδύσει πάλιν.

Α
ἰ
σχύλος

ἐκεῖ φράσαιμ᾽ ἄν: ἐνθαδὶ δ᾽ οὐ βούλομαι.

Διόνυσος

μὴ δῆτα σύ γ᾽, ἀλλ᾽ ἐνθένδ᾽ ἀνίει τἀγαθά.

Α
ἰ
σχύλος

τὴν γῆν ὅταν νομίσωσι τὴν τῶν πολεμίων
εἶναι σφετέραν, τὴν δὲ σφετέραν τῶν πολεμίων,
1465
πόρον δὲ τὰς ναῦς ἀπορίαν δὲ τὸν πόρον.

Διόνυσος

εὖ, πλήν γ᾽ ὁ δικαστὴς αὐτὰ καταπίνει μόνος.

Πλούτων

κρίνοις ἄν.

Διόνυσος
αὕτη σφῷν κρίσις γενήσεται:
αἱρήσομαι γὰρ ὅνπερ ἡ ψυχὴ θέλει.

Ε
ὐ
ριπίδης

μεμνημένος νυν τῶν θεῶν οὓς ὤμοσας
1470
ἦ μὴν ἀπάξειν μ᾽ οἴκαδ᾽, αἱροῦ τοὺς φίλους.

Διόνυσος

‘ἡ γλῶττ᾽ ὀμώμοκ᾽,’ Αἰσχύλον δ᾽ αἱρήσομαι.

Ε
ὐ
ριπίδης

τί δέδρακας ὦ μιαρώτατ᾽ ἀνθρώπων;

Διόνυσος
ἐγώ;
ἔκρινα νικᾶν Αἰσχύλον. τιὴ γὰρ οὔ;

Ε
ὐ
ριπίδης

αἴσχιστον ἔργον προσβλέπεις μ᾽ εἰργασμένος;

Διόνυσος

1475
τί δ᾽ αἰσχρόν, ἢν μὴ τοῖς θεωμένοις δοκῇ;

Ε
ὐ
ριπίδης

ὦ σχέτλιε περιόψει με δὴ τεθνηκότα;

Διόνυσος

τίς οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,
τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν, τὸ δὲ καθεύδειν κῴδιον;

Πλούτων

χωρεῖτε τοίνυν ὦ Διόνυσ᾽ εἴσω.

Διόνυσος
τί δαί;

Πλούτων

1480
ἵνα ξενίσω ‘γὼ σφὼ πρὶν ἀποπλεῖν.

Διόνυσος
εὖ λέγεις
νὴ τὸν Δί᾽: οὐ γὰρ ἄχθομαι τῷ πράγματι.