Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (101 page)

Read Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) Online

Authors: Aristophanes

Ἐ
υελπίδης
ἀλλ᾽ οὐκ ἐσμὲν ἀνθρώπω.

Θεράπων
Ἔ
ποπος
τί δαί;

Ἐ
υελπίδης

65
Ὑποδεδιὼς ἔγωγε Διβυκὸν ὄρνεον.

Θεράπων
Ἔ
ποπος

οὐδὲν λέγεις.

Ἐ
υελπίδης
καὶ μὴν ἐροῦ τὰ πρὸς ποδῶν.

Θεράπων
Ἔ
ποπος

ὁδὶ δὲ δὴ τίς ἐστιν ὄρνις; οὐκ ἐρεῖς;

Πισθέταιρος

Ἐπικεχοδὼς ἔγωγε Φασιανικός.

Ἐ
υελπίδης

ἀτὰρ σὺ τί θηρίον ποτ᾽ εἶ πρὸς τῶν θεῶν;

Θεράπων
Ἔ
ποπος

70
ὄρνις ἔγωγε δοῦλος.

Ἐ
υελπίδης
ἡττήθης τινὸς
ἀλεκτρυόνος;

Θεράπων
Ἔ
ποπος
οὐκ ἀλλ᾽ ὅτε περ ὁ δεσπότης
ἔποψ ἐγένετο, τότε γενέσθαι μ᾽ ηὔξατο
ὄρνιν, ἵν᾽ ἀκόλουθον διάκονόν τ᾽ ἔχῃ.

Ἐ
υελπίδης

δεῖται γὰρ ὄρνις καὶ διακόνου τινός;

Θεράπων
Ἔ
ποπος

75
οὗτός γ᾽, ἅτ᾽ οἶμαι πρότερον ἄνθρωπός ποτ᾽ ὤν,
τοτὲ μὲν ἐρᾷ φαγεῖν ἀφύας Φαληρικάς:
τρέχω ‘π᾽ ἀφύας λαβὼν ἐγὼ τὸ τρύβλιον.
ἔτνους δ᾽ ἐπιθυμεῖ, δεῖ τορύνης καὶ χύτρας:
τρέχω ‘πὶ τορύνην.

Ἐ
υελπίδης
τροχίλος ὄρνις οὑτοσί.
80
οἶσθ᾽ οὖν ὃ δρᾶσον ὦ τροχίλε; τὸν δεσπότην
ἡμῖν κάλεσον.

Θεράπων
Ἔ
ποπος
ἀλλ᾽ ἀρτίως νὴ τὸν Δία
εὕδει καταφαγὼν μύρτα καὶ σέρφους τινάς.

Ἐ
υελπίδης

ὅμως ἐπέγειρον αὐτόν.

Θεράπων
Ἔ
ποπος
οἶδα μὲν σαφῶς
ὅτι ἀχθέσεται, σφῷν δ᾽ αὐτὸν οὕνεκ᾽ ἐπεγερῶ.

Πισθέταιρος

85
κακῶς σύ γ᾽ ἀπόλοι᾽, ὥς μ᾽ ἀπέκτεινας δέει.

Ἐ
υελπίδης

οἴμοι κακοδαίμων χὠ κολοιός μοἴχεται
ὑπὸ τοῦ δέους.

Πισθέταιρος
ὦ δειλότατον σὺ θηρίον,
δείσας ἀφῆκας τὸν κολοιόν;

Ἐ
υελπίδης
εἰπέ μοι,
σὺ δὲ τὴν κορώνην οὐκ ἀφῆκας καταπεσών;

Πισθέταιρος

90
μὰ Δί᾽ οὐκ ἔγωγε.

Ἐ
υελπίδης
ποῦ γάρ ἐστ᾽;

Πισθέταιρος
ἀπέπτετο.

Ἐ
υελπίδης

οὐκ ἆρ᾽ ἀφῆκας; ὦγάθ᾽ ὡς ἀνδρεῖος εἶ.

Ἔ
ποψ

ἄνοιγε τὴν ὕλην, ἵν᾽ ἐξέλθω ποτέ.

Ἐ
υελπίδης

ὦ Ἡράκλεις τουτὶ τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ θηρίον;
τίς ἡ πτέρωσις; τίς ὁ τρόπος τῆς τριλοφίας;

Ἔ
ποψ

95
τίνες εἰσί μ᾽ οἱ ζητοῦντες;

Ἐ
υελπίδης
οἱ δώδεκα θεοὶ
εἴξασιν ἐπιτρῖψαί σε.

Ἔ
ποψ
μῶν με σκώπτετον
ὁρῶντε τὴν πτέρωσιν; ἦν γὰρ ὦ ξένοι
ἄνθρωπος.

Ἐ
υελπίδης
οὐ σοῦ καταγελῶμεν.

Ἔ
ποψ
ἀλλὰ τοῦ;

Ἐ
υελπίδης

τὸ ῥάμφος ἡμῖν σου γέλοιον φαίνεται.

Ἔ
ποψ

100
τοιαῦτα μέντοι Σοφοκλέης λυμαίνεται
ἐν ταῖς τραγῳδίαισιν ἐμὲ τὸν Τηρέα.

Ἐ
υελπίδης

Τηρεὺς γὰρ εἶ σύ; πότερον ὄρνις ἢ ταὧς;

Ἔ
ποψ

ὄρνις ἔγωγε.

Ἐ
υελπίδης
κᾆτά σοι ποῦ τὰ πτερά;

Ἔ
ποψ

ἐξερρύηκε.

Ἐ
υελπίδης
πότερον ὑπὸ νόσου τινός;

Ἔ
ποψ

105
οὔκ, ἀλλὰ τὸν χειμῶνα πάντα τὤρνεα
πτερορρυεῖ τε καὖθις ἕτερα φύομεν.
ἀλλ᾽ εἴπατόν μοι σφὼ τίν᾽ ἐστόν;

Ἐ
υελπίδης
νώ; βροτώ.

Ἔ
ποψ

ποδαπὼ τὸ γένος;

Ἐ
υελπίδης
ὅθεν αἱ τριήρεις αἱ καλαί.

Ἔ
ποψ

μῶν ἡλιαστά;

Ἐ
υελπίδης
μἀλλὰ θατέρου τρόπου,
110
ἀπηλιαστά.

Ἔ
ποψ
σπείρεται γὰρ τοῦτ᾽ ἐκεῖ
τὸ σπέρμ᾽;

Ἐ
υελπίδης
ὀλίγον ζητῶν ἂν ἐξ ἀγροῦ λάβοις.

Ἔ
ποψ

πράγους δὲ δὴ τοῦ δεομένω δεῦρ᾽ ἤλθετον;

Ἐ
υελπίδης

σοὶ ξυγγενέσθαι βουλομένω.

Ἔ
ποψ
τίνος πέρι;

Ἐ
υελπίδης

ὅτι πρῶτα μὲν ἦσθ᾽ ἄνθρωπος ὥσπερ νὼ ποτέ,
115
κἀργύριον ὠφείλησας ὥσπερ νὼ ποτέ,
κοὐκ ἀποδιδοὺς ἔχαιρες ὥσπερ νὼ ποτέ:
εἶτ᾽ αὖθις ὀρνίθων μεταλλάξας φύσιν
καὶ γῆν ἐπέπτου καὶ θάλατταν ἐν κύκλῳ,
καὶ πάνθ᾽ ὅσαπερ ἄνθρωπος ὅσα τ᾽ ὄρνις φρονεῖς:
120
ταῦτ οὖν ἱκέται νὼ πρὸς σὲ δεῦρ᾽ ἀφίγμεθα,
εἴ τινα πόλιν φράσειας ἡμῖν εὔερον
ὥσπερ σισύραν ἐγκατακλινῆναι μαλθακήν.

Ἔ
ποψ

ἔμειτα μείζω τῶν Κραναῶν ζητεῖς πόλιν;

Ἐ
υελπίδης

μείζω μὲν οὐδέν, προσφορωτέραν δὲ νῷν.

Ἔ
ποψ

125
ἀριστοκρατεῖσθαι δῆλος εἶ ζητῶν.

Ἐ
υελπίδης
ἐγώ;
ἥκιστα: καὶ γὰρ τὸν Σκελίου βδελύττομαι.

Ἔ
ποψ

ποίαν τιν᾽ οὖν ἥδιστ᾽ ἂν οἰκοῖτ᾽ ἂν πόλιν;

Ἐ
υελπίδης

ὅπου τὰ μέγιστα πράγματ᾽ εἴη τοιάδε:
ἐπὶ τὴν θύραν μου πρῴ τις ἐλθὼν τῶν φίλων
130
λέγοι ταδί: ‘πρὸς τοῦ Διὸς τοὐλυμπίου
ὅπως παρέσει μοι καὶ σὺ καὶ τὰ παιδία
λουσάμενα πρῴ: μέλλω γὰρ ἑστιᾶν γάμους:
καὶ μηδαμῶς ἄλλως ποιήσῃς: εἰ δὲ μή,
μή μοι τότε γ᾽ ἔλθῃς, ὅταν ἐγὼ πράττω κακῶς.’

Ἔ
ποψ

135
νὴ Δία ταλαιπώρων γε πραγμάτων ἐρᾷς.
τί δαὶ σύ;

Πισθέταιρος
τοιούτων ἐρῶ κἀγώ.

Ἔ
ποψ
τίνων;

Πισθέταιρος

ὅπου ξυναντῶν μοι ταδί τις μέμψεται
ὥσπερ ἀδικηθεὶς παιδὸς ὡραίου πατήρ:
‘καλῶς γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη
140
εὑρὼν ἀπιόντ᾽ ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον
οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας, οὐ προσηγάγου,
οὐκ ὠρχιπέδισας, ὢν ἐμοὶ πατρικὸς φίλος.’

Ἔ
ποψ

ὦ δειλακρίων σὺ τῶν κακῶν οἵων ἐρᾷς.
ἀτὰρ ἔστι γ᾽ ὁποίαν λέγετον εὐδαίμων πόλις
145
παρὰ τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν.

Ἐ
υελπίδης
οἴμοι μηδαμῶς
ἡμῖν παρὰ τὴν θάλατταν, ἵν᾽ ἀνακύψεται
κλητῆρ᾽ ἄγουσ᾽ ἕωθεν ἡ Σαλαμινία.
Ἑλληνικὴν δὲ πόλιν ἔχεις ἡμῖν φράσαι;

Ἔ
ποψ

τί οὐ τὸν Ἠλεῖον Λέπρεον οἰκίζετον
150
ἐλθόνθ᾽;

Ἐ
υελπίδης
ὁτιὴ νὴ τοὺς θεοὺς ὅσ᾽ οὐκ ἰδὼν
βδελύττομαι τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου.

Ἔ
ποψ

ἀλλ᾽ εἰσὶν ἕτεροι τῆς Λοκρίδος Ὀπούντιοι,
ἵνα χρὴ κατοικεῖν.

Ἐ
υελπίδης
ἀλλ᾽ ἔγωγ᾽ Ὀπούντιος
οὐκ ἂν γενοίμην ἐπὶ ταλάντῳ χρυσίου.
155
οὗτος δὲ δὴ τίς ἔσθ᾽ ὁ μετ᾽ ὀρνίθων βίος;
σὺ γὰρ οἶσθ᾽ ἀκριβῶς.

Ἔ
ποψ
οὐκ ἄχαρις ἐς τὴν τριβήν:
οὗ πρῶτα μὲν δεῖ ζῆν ἄνευ βαλλαντίου.

Ἐ
υελπίδης

πολλήν γ᾽ ἀφεῖλες τοῦ βίου κιβδηλίαν.

Ἔ
ποψ

νεμόμεσθα δ᾽ ἐν κήποις τὰ λευκὰ σήσαμα
160
καὶ μύρτα καὶ μήκωνα καὶ σισύμβρια.

Ἐ
υελπίδης

ὑμεῖς μὲν ἆρα ζῆτε νυμφίων βίον.

Πισθέταιρος

φεῦ φεῦ:
ἦ μέγ᾽ ἐνορῶ βούλευμ᾽ ἐν ὀρνίθων γένει,
καὶ δύναμιν ἣ γένοιτ᾽ ἄν, εἰ πίθοισθέ μοι.

Ἔ
ποψ

τί σοι πιθώμεσθ᾽;

Πισθέταιρος
ὅ τι πίθησθε; πρῶτα μὲν
165
μὴ περιπέτεσθε πανταχῇ κεχηνότες:
ὡς τοῦτ᾽ ἄτιμον τοὔργον ἐστίν. αὐτίκα
ἐκεῖ παρ᾽ ἡμῖν τοὺς πετομένους ἢν ἔρῃ,
‘τίς ὄρνις οὗτος;’ ὁ Τελέας ἐρεῖ ταδί:
‘ἅνθρωπος ὄρνις ἀστάθμητος πετόμενος,
170
ἀτέκμαρτος, οὐδὲν οὐδέποτ᾽ ἐν ταὐτῷ μένων.’

Ἔ
ποψ

νὴ τὸν Διόνυσον εὖ γε μωμᾷ ταυταγί.
τί ἂν οὖν ποιοῖμεν;

Πισθέταιρος
οἰκίσατε μίαν πόλιν.

Ἔ
ποψ

ποίαν δ᾽ ἂν οἰκίσαιμεν ὄρνιθες πόλιν;

Πισθέταιρος

ἄληθες; ὦ σκαιότατον εἰρηκὼς ἔπος,
175
βλέψον κάτω.

Ἔ
ποψ
καὶ δὴ βλέπω.

Πισθέταιρος
βλέπε νῦν ἄνω.

Ἔ
ποψ

βλέπω.

Πισθέταιρος
περίαγε τὸν τράχηλον.

Ἔ
ποψ
νὴ Δία
ἀπολαύσομαί τί γ᾽, εἰ διαστραφήσομαι.

Πισθέταιρος

εἶδές τι;

Ἔ
ποψ
τὰς νεφέλας γε καὶ τὸν οὐρανόν.

Πισθέταιρος

οὐχ οὗτος οὖν δήπου ‘στὶν ὀρνίθων πόλος;

Ἔ
ποψ

180
πόλος; τίνα τρόπον;

Πισθέταιρος
ὥσπερ ἂν εἴποι τις τόπος.
ὅτι δὲ πολεῖται τοῦτο καὶ διέρχεται
ἅπαντα διὰ τούτου, καλεῖται νῦν πόλος.
ἢν δ᾽ οἰκίσητε τοῦτο καὶ φάρξηθ᾽ ἅπαξ,
ἐκ τοῦ πόλου τούτου κεκλήσεται πόλις.
185
ὥστ᾽ ἄρξετ᾽ ἀνθρώπων μὲν ὥσπερ παρνόπων,
τοὺς δ᾽ αὖ θεοὺς ἀπολεῖτε λιμῷ Μηλίῳ.

Ἔ
ποψ

πῶς;

Πισθέταιρος
ἐν μέσῳ δήπουθεν ἀήρ ἐστι γῆς.
εἶθ᾽ ὥσπερ ἡμεῖς, ἢν ἰέναι βουλώμεθα
Πυθώδε, Βοιωτοὺς δίοδον αἰτούμεθα,
190
οὕτως, ὅταν θύσωσιν ἄνθρωποι θεοῖς,
ἢν μὴ φόρον φέρωσιν οἱ ὑμῖν οἱ θεοί,
διὰ τῆς πόλεως τῆς ἀλλοτρίας καὶ τοῦ χάους
τῶν μηρίων τὴν κνῖσαν οὐ διαφρήσετε.

Ἔ
ποψ

ἰοὺ ἰού:
μὰ γῆν μὰ παγίδας μὰ νεφέλας μὰ δίκτυα,
195
μὴ ‘γὼ νόημα κομψότερον ἤκουσά πω:
ὥστ᾽ ἂν κατοικίζοιμι μετὰ σοῦ τὴν πόλιν,
εἰ ξυνδοκοίη τοῖσιν ἄλλοις ὀρνέοις.

Πισθέταιρος

τίς ἂν οὖν τὸ πρᾶγμ᾽ αὐτοῖς διηγήσαιτο;

Ἔ
ποψ
σύ.
ἐγὼ γὰρ αὐτοὺς βαρβάρους ὄντας πρὸ τοῦ
200
ἐδίδαξα τὴν φωνήν, ξυνὼν πολὺν χρόνον.

Πισθέταιρος

πῶς δῆτ᾽ ἂν αὐτοὺς ξυγκαλέσειας;

Ἔ
ποψ
ῥᾳδίως.
δευρὶ γὰρ ἐσβὰς αὐτίκα μάλ᾽ ἐς τὴν λόχμην,
ἔπειτ᾽ ἀνεγείρας τὴν ἐμὴν ἀηδόνα,
καλοῦμεν αὐτούς: οἱ δὲ νῷν τοῦ φθέγματος
205
ἐάνπερ ἐπακούσωσι θεύσονται δρόμῳ.

Πισθέταιρος

ὦ φίλτατ᾽ ὀρνίθων σὺ μή νυν ἕσταθι:
ἀλλ᾽ ἀντιβολῶ σ᾽ ἄγ᾽ ὡς τάχιστ᾽ ἐς τὴν λόχμην
ἔσβαινε κἀνέγειρε τὴν ἀηδόνα.

Ἔ
ποψ

ἄγε σύννομέ μοι παῦσαι μὲν ὕπνου,
210
λῦσον δὲ νόμους ἱερῶν ὕμνων,
οὓς διὰ θείου στόματος θρηνεῖς
τὸν ἐμὸν καὶ σὸν πολύδακρυν Ἴτυν:
ἐλελιζομένης δ᾽ ἱεροῖς μέλεσιν
γένυος ξουθῆς
215
καθαρὰ χωρεῖ διὰ φυλλοκόμου
μίλακος ἠχὼ πρὸς Διὸς ἕδρας,
ἵν᾽ ὁ χρυσοκόμας Φοῖβος ἀκούων
τοῖς σοῖς ἐλέγοις ἀντιψάλλων
ἐλεφαντόδετον φόρμιγγα θεῶν
220
ἵστησι χορούς: διὰ δ᾽ ἀθανάτων
στομάτων χωρεῖ ξύμφωνος ὁμοῦ
θεία μακάρων ὀλολυγή.
（
αὐλεῖ
）
Πισθέταιρος

ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τοῦ φθέγματος τοὐρνιθίου:
οἶον κατεμελίτωσε τὴν λόχμην ὃλην.

Ἐ
υελπίδης

225
οὗτος.

Πισθέταιρος
τί ἔστιν; οὐ σιωπήσει;

Ἐ
υελπίδης
τί δαί;

Πισθέταιρος

οὕποψ μελῳδεῖν αὖ παρασκευάζεται.

Ἔ
ποψ

ἐποποῖ ποποποποποποποῖ,
ἰὼ ἰὼ ἰτὼ ἰτὼ ἰτὼ ἰτὼ,
ἴτω τις ὧδε τῶν ἐμῶν ὁμοπτέρων:
230
ὅσοι τ᾽ εὐσπόρους ἀγροίκων γύας
νέμεσθε, φῦλα μυρία κριθοτράγων
σπερμολόγων τε γένη
ταχὺ πετόμενα, μαλθακὴν ἱέντα γῆρυν:
ὅσα τ᾽ ἐν ἄλοκι θαμὰ
235
βῶλον ἀμφιτιττυβίζεθ᾽ ὧδε λεπτὸν
ἡδομένᾳ φωνᾷ:
τιὸ τιὸ τιὸ τιὸ τιὸ τιὸ τιὸ τιό.
ὅσα θ᾽ ὑμῶν κατὰ κήπους ἐπὶ κισσοῦ
κλάδεσι νομὸν ἔχει,
240
τά τε κατ᾽ ὄρεα τά τε κοτινοτράγα τά τε κομαροφάγα,
ἀνύσατε πετόμενα πρὸς ἐμὰν αὐδάν:
τριοτὸ τριοτὸ τοτοβρίξ:
οἵ θ᾽ ἑλείας παρ᾽ αὐλῶνας ὀξυστόμους
245
ἐμπίδας κάπτεθ᾽, ὅσα τ᾽ εὐδρόσους γῆς τόπους
ἔχετε λειμῶνά τ᾽ ἐρόεντα Μαραθῶνος, ὄρνις
πτερυγοποίκιλός τ᾽ ἀτταγᾶς ἀτταγᾶς.
250
ὧν τ᾽ ἐπὶ πόντιον οἶδμα θαλάσσης
φῦλα μετ᾽ ἀλκυόνεσσι ποτῆται,
δεῦρ᾽ ἴτε πευσόμενοι τὰ νεώτερα,
πάντα γὰρ ἐνθάδε φῦλ᾽ ἀθροΐζομεν
οἰωνῶν ταναοδείρων.
255
ἥκει γὰρ τις δριμὺς πρέσβυς
καινὸς γνώμην
καινῶν τ᾽ ἔργων ἐγχειρητής.
ἀλλ᾽ ἴτ᾽ ἐς λόγους ἅπαντα,
δεῦρο δεῦρο δεῦρο δεῦρο.