Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (99 page)

Τρυγα
ῖ
ος
ἡ κέρκος ποιεῖ
καλῶς; 1055

Ο
ἰ
κ
έ
της
καλῶς δῆτ᾽ ὦ πότνι᾽ Εἰρήνη φίλη.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ἄγε νυν ἀπάρχου κᾆτα δὸς τἀπάργματα.

Τρυγα
ῖ
ος
ὀπτᾶν ἄμεινον πρῶτον.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ἀλλὰ ταυταγὶ
ἤδη ᾽στὶν ὀπτά.

Τρυγα
ῖ
ος
πολλὰ πράττεις, ὅστις εἶ.
κατάτεμνε. ποῦ τράπεζα; τὴν σπονδὴν φέρε.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ἡ γλῶττα χωρὶς τέμνεται. 1060

Τρυγα
ῖ
ος
μεμνήμεθα.
ἀλλ᾽ οἶσθ᾽ ὃ δρᾶσον;

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ἢν φράσῃς.

Τρυγα
ῖ
ος
μὴ διαλέγου
νῷν μηδέν· Εἰρήνῃ γὰρ ἱερὰ θύομεν.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ὦ μέλεοι θνητοὶ καὶ νήπιοι,

Τρυγα
ῖ
ος
ἐς κεφαλὴν σοί.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οἵτινες ἀφραδίῃσι θεῶν νόον οὐκ ἀίοντες
συνθήκας πεποίησθ᾽ ἄνδρες χαροποῖσι πιθήκοις, 1065

Τρυγα
ῖ
ος
αἰβοιβοῖ.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
τί γελᾷς;

Τρυγα
ῖ
ος
ἥσθην χαροποῖσι πιθήκοις.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
καὶ κέπφοι τρήρωνες ἀλωπεκιδεῦσι πέπεισθε,
ὧν δόλιαι ψυχαί, δόλιαι φρένες.

Τρυγα
ῖ
ος
εἴθε σου εἶναι
ὤφελεν ὦλαζὼν οὑτωσὶ θερμὸς ὁ πλεύμων.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
εἰ γὰρ μὴ νύμφαι γε θεαὶ Βάκιν ἐξαπάτασκον, 1070
μηδὲ Βάκις θνητούς, μηδ᾽ αὖ νύμφαι Βάκιν αὐτὸν —

Τρυγα
ῖ
ος
ἐξώλης ἀπόλοι᾽, εἰ μὴ παύσαιο βακίζων.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὔπω θέσφατον ἦν Εἰρήνης δέσμ᾽ ἀναλῦσαι,
ἀλλὰ τόδε πρότερον —

Τρυγα
ῖ
ος
τοῖσδ᾽ ἁλσί γε παστέα ταυτί.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὐ γάρ πω τοῦτ᾽ ἐστὶ φίλον μακάρεσσι θεοῖσιν, 1075
φυλόπιδος λῆξαι, πρίν κεν λύκος οἶν ὑμεναιοῖ.

Τρυγα
ῖ
ος
καὶ πῶς ὦ κατάρατε λύκος ποτ᾽ ἂν οἶν ὑμεναιοῖ;

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ὡς ἡ σφονδύλη φεύγουσα πονηρότατον βδεῖ,
“χἠ κώδων” ἀκαλανθὶς ἐπειγομένη τυφλὰ τίκτει,
τουτάκις οὔπω χρῆν τὴν εἰρήνην πεποιῆσθαι.

Τρυγα
ῖ
ος
ἀλλὰ τί χρῆν ἡμᾶς; οὐ παύσασθαι πολεμοῦντας, 1080
ἢ διακαυνιάσαι πότεροι κλαυσούμεθα μεῖζον,
ἐξὸν σπεισαμένοις κοινῇ τῆς Ἑλλάδος ἄρχειν;

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὔποτε ποιήσεις τὸν καρκίνον ὀρθὰ βαδίζειν.

Τρυγα
ῖ
ος
οὔποτε δειπνήσεις ἔτι τοῦ λοιποῦ ν᾽ πρυτανείῳ,
οὐδ᾽ ἐπὶ τῷ πραχθέντι ποιήσεις ὕστερον οὐδέν. 1085

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὐδέποτ᾽ ἂν θείης λεῖον τὸν τραχὺν ἐχῖνον.

Τρυγα
ῖ
ος
ἆρα φενακίζων ποτ᾽ Ἀθηναίους ἔτι παύσει;

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ποῖον γὰρ κατὰ χρησμὸν ἐκαύσατε μῆρα θεοῖσιν;

Τρυγα
ῖ
ος
ὅνπερ κάλλιστον δήπου πεποίηκεν Ὅμηρος·
“ὣς οἱ μὲν νέφος ἐχθρὸν ἀπωσάμενοι πολέμοιο 1090
Εἰρήνην εἵλοντο καὶ ἱδρύσανθ᾽ ἱερείῳ.
αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ᾽ ἐκάη καὶ σπλάγχν᾽ ἐπάσαντο,
ἔσπενδον δεπάεσσιν· ἐγὼ δ᾽ ὁδὸν ἡγεμόνευον”·
χρησμολόγῳ δ᾽ οὐδεὶς ἐδίδου κώθωνα φαεινόν.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὐ μετέχω τούτων· οὐ γὰρ ταῦτ᾽ εἶπε Σίβυλλα. 1095

Τρυγα
ῖ
ος
ἀλλ᾽ ὁ σοφός τοι νὴ Δί᾽ Ὅμηρος δεξιὸν εἶπεν·
“ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος,
ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου ὀκρυόεντος”.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
φράζεο δὴ μή πώς σε δόλῳ φρένας ἐξαπατήσας
ἰκτῖνος μάρψῃ. 1100

Τρυγα
ῖ
ος
τουτὶ μέντοι σὺ φυλάττου,
ὡς οὗτος φοβερὸς τοῖς σπλάγχνοις ἐστὶν ὁ χρησμός.
ἔγχει δὴ σπονδὴν καὶ τῶν σπλάγχνων φέρε δευρί.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ἀλλ᾽ εἰ ταῦτα δοκεῖ, κἀγὼ ᾽μαυτῷ βαλανεύσω.

Τρυγα
ῖ
ος
σπονδὴ σπονδή.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ἔγχει δὴ κἀμοὶ καὶ σπλάγχνων μοῖραν ὄρεξον. 1105

Τρυγα
ῖ
ος
ἀλλ᾽ οὔπω τοῦτ᾽ ἐστὶ φίλον μακάρεσσι θεοῖσιν·
ἀλλὰ τόδε πρότερον, σπένδειν ἡμᾶς, σὲ δ᾽ ἀπελθεῖν.
ὦ πότνι᾽ Εἰρήνη παράμεινον τὸν βίον ἡμῖν.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
πρόσφερε τὴν γλῶτταν.

Τρυγα
ῖ
ος
σὺ δὲ τὴν σαυτοῦ γ᾽ ἀπένεγκε.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
σπονδή. 1110

Τρυγα
ῖ
ος
καὶ ταυτὶ μετὰ τῆς σπονδῆς λαβὲ θᾶττον.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὐδεὶς προσδώσει τῶν σπλάγχνων;

Τρυγα
ῖ
ος
οὐ γὰρ οἷόν τε
ἡμῖν προσδιδόναι, πρίν κεν λύκος οἶν ὑμεναιοῖ.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
ναὶ πρὸς τῶν γονάτων.

Τρυγα
ῖ
ος
ἄλλως ὦ τᾶν ἱκετεύεις·
οὐ γὰρ ποιήσεις λεῖον τὸν τραχὺν ἐχῖνον.
ἄγε δὴ θεαταὶ δεῦρο συσπλαγχνεύετε 1115
μετὰ νῷν.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
τί δὴ ᾽γώ;

Τρυγα
ῖ
ος
τὴν Σίβυλλαν ἔσθιε.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
οὔτοι μὰ τὴν γῆν ταῦτα κατέδεσθον μόνω,
ἀλλ᾽ ἁρπάσομαι σφῷν αὐτά· κεῖται δ᾽ ἐν μέσῳ.

Τρυγα
ῖ
ος
ὦ παῖε τὸν Βάκιν.

Ἱ
εροκλ
ῆ
ς
μαρτύρομαι.

Τρυγα
ῖ
ος
κἄγωγ᾽ ὅτι τένθης εἶ σὺ κἀλαζὼν ἀνήρ. 1120
παἶ αὐτὸν ἐπέχων τῷ ξύλῳ τὸν ἀλαζόνα.

Ο
ἰ
κ
έ
της
σὺ μὲν οὖν· ἐγὼ δὲ τουτονὶ τῶν κῳδίων,
ἁλάμβαν᾽ αὐτὸς ἐξαπατῶν, ἐκβολβιῶ.
οὐ καταβαλεῖς τὰ κῴδι᾽ ὦ θυηπόλε;
ἤκουσας; ὁ κόραξ οἷος ἦλθ᾽ ἐξ Ὠρεοῦ. 1125
οὐκ ἀποπετήσει θᾶττον εἰς Ἐλύμνιον;

Χορ
ό
ς
ἥδομαί γ᾽ ἥδομαι
κράνους ἀπηλλαγμένος
τυροῦ τε καὶ κρομμύων.
οὐ γὰρ φιληδῶ μάχαις, 1130
ἀλλὰ πρὸς πῦρ διέλκων
μετ᾽ ἀνδρῶν ἑταίρων φίλων,
ἐκκέας τῶν ξύλων ἅττ᾽ ἂν ᾖ
δανότατα τοῦ θέρους
“ἐκπεπρισμένα”, 1135
κἀνθρακίζων τοὐρεβίνθου
τήν τε φηγὸν ἐμπυρεύων,
χἄμα τὴν Θρᾷτταν κυνῶν
τῆς γυναικὸς λουμένης.

Χορ
ό
ς
οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ἥδιον ἢ τυχεῖν μὲν ἤδη ᾽σπαρμένα, 1140
τὸν θεὸν δ᾽ ἐπιψακάζειν, καὶ τιν᾽ εἰπεῖν γείτονα,
εἰπέ μοι τί τηνικαῦτα δρῶμεν ὦ Κωμαρχίδη;
ἐμπιεῖν ἔμοιγ᾽ ἀρέσκει τοῦ θεοῦ δρῶντος καλῶς.
ἀλλ᾽ ἄφευε τῶν φασήλων ὦ γύναι τρεῖς χοίνικας,
τῶν τε πυρῶν μεῖξον αὐτοῖς, τῶν τε σύκων ἔξελε, 1145
τόν τε Μανῆν ἡ Σύρα βωστρησάτω κ᾽ τοῦ χωρίου.
οὐ γὰρ οἷόν τ᾽ ἐστὶ πάντως οἰναρίζειν τήμερον
οὐδὲ τυντλάζειν, ἐπειδὴ παρδακὸν τὸ χωρίον.
κἀξ ἐμοῦ δ᾽ ἐνεγκάτω τις τὴν κίχλην καὶ τὼ σπίνω·
ἦν δὲ καὶ πυός τις ἔνδον καὶ λαγῷα τέτταρα, 1150
εἴ τι μὴ ᾽ξήνεγκεν αὐτῶν ἡ γαλῆ τῆς ἑσπέρας·
ἐψόφει γοῦν ἔνδον οὐκ οἶδ᾽ ἅττα κἀκυδοιδόπα·
ὧν ἔνεγκ᾽ ὦ παῖ τρἴ ἡμῖν, ἓν δὲ δοῦναι τῷ πατρί·
μυρρίνας τ᾽ αἴτησον ἐξ Αἰσχινάδου τῶν καρπίμων·
χἄμα τῆς αὐτῆς ὁδοῦ Χαρινάδην τις βωσάτω, 1155

Χορ
ό
ς
ὡς ἂν ἐμπίῃ μεθ᾽ ἡμῶν,
εὖ ποιοῦντος κὠφελοῦντος
τοῦ φεοῦ τἀρώματα.

Χορ
ό
ς
ἡνίκ᾽ ἂν δ᾽ ἀχέτας
ᾄδῃ τὸν ἡδὺν νόμον, 1160
διασκοπῶν ἥδομαι
τὰς Λημυνίας ἀμπέλους,
εἰ πεπαίνουσιν ἤ-
δη (τὸ γὰρ φῖτυ πρῷον φύσει ),
τόν τε φήληχ᾽ ὁρῶν οἰδάνοντ᾽· 1165
εἶθ᾽ ὁπόταν ᾖ πέπων,
ἐσθίω κἀπέχω
χἄμα φήμ᾽, “ὧραι φίλαι”· καὶ
τοῦ θύμου τρίβων κυκῶμαι·
κᾆτα γίγνομαι παχὺς 1170
τηνικαῦτα τοῦ θέρους

Χορ
ό
ς
μᾶλλον ἢ θεοῖσιν ἐχθρὸν ταξίαρχον προσβλέπων
τρεῖς λόφους ἔχοντα καὶ φοινικίδ᾽ ὀξεῖαν πάνυ,
ἣν ἐκεῖνός φησιν εἶναι βάμμα Σαρδιανικόν·
ἢν δέ που δέῃ μάχεσθ᾽ ἔχοντα τὴν φοινικίδα, 1175
τηνικαῦτ᾽ αὐτὸς βέβαπται βάμμα Κυζικηνικόν·
κᾆτα φεύγει πρῶτος ὥσπερ ξουθὸς ἱππαλεκτρυὼν
τοὺς λόφους σείων· ἐγὼ δ᾽ ἕστηκα “λινοπτώμενος”.
ἡνίκ᾽ ἂν δ᾽ οἴκοι γένωνται, δρῶσιν οὐκ ἀνασχετά,
τοὺς μὲν ἐγγράφοντες ἡμῶν τοὺς δ᾽ ἄνω τε καὶ κάτω 1180
ἐξαλείφοντες δὶς ἢ τρίς. αὔριον δ᾽ ἔσθ᾽ ἡ ᾽ξοδος·
τῷ δὲ σιτί᾽ οὐκ ἐώνητ᾽· οὐ γὰρ ᾔδειν ἐξιών·
εἶτα προστὰς πρὸς τὸν ἀνδριάντα τὸν Πανδίονος
εἶδεν αὑτόν, κἀπορῶν θεῖ τῷ κακῷ βλέπων ὀπόν.
ταῦτα δ᾽ ἡμᾶς τοὺς ἀγροίκους δρῶσι, τοὺς δ᾽ ἐξ ἄστεως 1185
ἧττον, οἱ θεοῖσιν οὗτοι κἀνδράσιν ῥιψάσπιδες.
ὧν ἔτ᾽ εὐθύνας ἐμοὶ δώσουσιν, ἢν θεὸς θέλῃ.

Χορ
ό
ς
πολλὰ γὰρ δή μ᾽ ἠδίκησαν,
ὄντες οἴκοι μὲν λέοντες
ἐν μάχῃ δ᾽ ἀλώπεκες.

Τρυγα
ῖ
ος
ἰοὺ ἰού.
ὅσον τὸ χρῆμ᾽ ἐπὶ δεῖπνον ἦλθ᾽ ἐς τοὺς γάμους.
ἔχ᾽ ἀποκάθαιρε τὰς τραπέζας ταυτῃί·
πάντως γὰρ οὐδὲν ὄφελός ἐστ᾽ αὐτῆς ἔτι.
ἔπειτ᾽ ἐπιφόρει τοὺς ἀμύλους καὶ τὰς κίχλας 1195
καὶ τῶν λαγῴων πολλὰ καὶ τοὺς κολλάβους.

Δρεπανουργ
ό
ς
ποῦ ποῦ Τρυγαῖός ἐστιν;

Τρυγα
ῖ
ος
ἀναβράττω κίχλας.

Δρεπανουργ
ό
ς
ὦ φίλτατ᾽ ὦ Τρυγαῖ᾽ ὅσ᾽ ἡμᾶς τἀγαθὰ
δέδρακας εἰρήνην ποιήσας· ὡς πρὸ τοῦ
οὐδεὶς ἐπρίατ᾽ ἂν δρέπανον οὐδὲ κολλύβου, 1200
νυνὶ δὲ πεντήκοντα δραχμῶν ἐμπολῶ·
ὁδὶ δὲ τριδράχμους τοὺς κάδους ἐς τοὺς ἀγρούς.
ἀλλ᾽ ὦ Τρυγαῖε τῶν δρεπάνων τε λάμβανε
καὶ τῶνδ᾽ ὅ τι βούλει προῖκα· καὶ ταυτὶ δέχου·
ἀφ᾽ ὧν γὰρ ἀπεδόμεσθα κἀκερδήναμεν 1205
τὰ δῶρα ταυτί σοι φέρομεν ἐς τοὺς γάμους.

Τρυγα
ῖ
ος
ἴθι νυν καταθέμενοι παρ᾽ ἐμοὶ ταῦτ᾽ εἴσιτε
ἐπὶ δεῖπνον ὡς τάχιστα· καὶ γὰρ οὑτοσὶ
ὅπλων κάπηλος ἀχθόμενος προσέρχεται.

Λοφοποι
ό
ς
οἴμ᾽ ὡς προθέλυμνόν μ᾽ ὦ Τρυγαἶ ἀπώλεσας. 1210

Τρυγα
ῖ
ος
τί δ᾽ ἔστιν ὦ κακόδαιμον; οὔτι που λοφᾷς;

Λοφοποι
ό
ς
ἀπώλεσάς μου τὴν τέχνην καὶ τὸν βίον,
καὶ τουτουὶ καὶ τοῦ δορυξοῦ ᾽κεινονί.

Τρυγα
ῖ
ος
τί δῆτα τουτοινὶ καταθῶ σοι τοῖν λόφοιν;

Λοφοποι
ό
ς
αὐτὸς σὺ τί δίδως; 1215

Τρυγα
ῖ
ος
ὅ τι δίδωμ᾽; αἰσχύνομαι.
ὅμως δ᾽ ὅτι τὸ σφήκωμ᾽ ἔχει πόνον πολύν,
δοίην ἂν αὐτοῖν ἰσχάδων τρεῖς χοίνικας.
ἵν᾽ ἀποκαθαίρω τὴν τράπεζαν τουτῳί.

Λοφοποι
ό
ς
ἔνεγκε τοίνυν εἰσιὼν τὰς ἰσχάδας·
κρεῖττον γὰρ ὦ τᾶν ἐστιν ἢ μηδὲν λαβεῖν. 1220

Τρυγα
ῖ
ος
ἀπόφερ᾽ ἀπόφερ᾽ ἐς κόρακας ἀπὸ τῆς οἰκίας.
τριχορρυεῖτον, οὐδέν ἐστον τὼ λόφω.
οὐκ ἂν πριαίμην οὐδ᾽ ἂν ἰσχάδος μιᾶς.

Θωρακοπ
ώ
λης
τί δαὶ δεκάμνῳ τῷδε θώρηκος κύτει
ἐνημμένῳ κάλλιστα χρήσομαι τάλας; 1225

Τρυγα
ῖ
ος
οὗτος μὲν οὐ μή σοι ποιήσει ζημίαν.
ἀλλ᾽ αἶρέ μοι τοῦτόν γε τῆς ἰσωνίας·
ἐναποπατεῖν γάρ ἐστ᾽ ἐπιτήδειος πάνυ —

Θωρακοπ
ώ
λης
παῦσαί μ᾽ ὑβρίζων τοῖς ἐμοῖσι χρήμασιν.

Τρυγα
ῖ
ος
ὡδὶ παραθέντι τρεῖς λίθους. οὐ δεξιῶς; 1230

Θωρακοπ
ώ
λης
ποίᾳ δ᾽ ἀποψήσει ποτ᾽ ὦμαθέστατε;

Τρυγα
ῖ
ος
τῃδὶ διεὶς τὴν χεῖρα διὰ τῆς θαλαμιᾶς
καὶ τῇδ᾽.

Θωρακοπ
ώ
λης
ἅμ᾽ ἀμφοῖν δῆτ᾽;

Τρυγα
ῖ
ος
ἔγωγε νὴ Δία,
ἵνα μή γ᾽ ἁλῶ τρύπημα κλέπτων τῆς νεώς.

Θωρακοπ
ώ
λης
ἔπειτ᾽ ἐπὶ δεκάμνῳ χεσεῖ καθήμενος; 1235

Τρυγα
ῖ
ος
ἔγωγε νὴ Δί᾽ ὦπίτριπτ᾽. οἴει γὰρ ἂν
τὸν πρωκτὸν ἀποδόσθαι με χιλιῶν δραχμῶν;

Θωρακοπ
ώ
λης
ἴθι δὴ ᾽ξένεγκε τἀργύριον.

Τρυγα
ῖ
ος
ἀλλ᾽ ὦγαθὲ
θλίβει τὸν ὄρρον. ἀπόφερ᾽, οὐκ ὠνήσομαι.

Σαλπιγγοποι
ό
ς
τί δ᾽ ἆρα τῇ σάλπιγγι τῇδε χρήσομαι, 1240
ἣν ἐπριάμην δραχμῶν ποθ᾽ ἑξήκοντ᾽ ἐγώ;

Τρυγα
ῖ
ος
μόλυβδον ἐς τουτὶ τὸ κοῖλον ἐγχέας
ἔπειτ᾽ ἄνωθεν ῥάβδον ἐνθεὶς ὑπόμακρον,
γενήσεταί σοι τῶν κατακτῶν κοττάβων.