Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (100 page)

Σαλπιγγοποι
ό
ς
οἴμοι καταγελᾷς. 1245

Τρυγα
ῖ
ος
ἀλλ᾽ ἕτερον παραινέσω.
τὸν μὲν μόλυβδον, ὥσπερ εἶπον, ἔγχεον,
ἐντευθενὶ δὲ σπαρτίοις ἠρτημένην
πλάστιγγα πρόσθες, καὐτό σοι γενήσεται
τὰ σῦκ᾽ ἐν ἀγρῷ τοῖς οἰκέταισιν ἱστάναι.

Κρανοποι
ό
ς
ὦ δυσκάθαρτε δαῖμον ὥς μ᾽ ἀπώλεσας, 1250
ὅτ᾽ ἀντέδωκά γ᾽ ἀντὶ τῶνδε μνᾶν ποτέ·
καὶ νῦν τί δράσω; τίς γὰρ αὔτ᾽ ὠνήσεται;

Τρυγα
ῖ
ος
πώλει βαδίζων αὐτὰ τοῖς Αἰγυπτίοις·
ἔστιν γὰρ ἐπιτήδεια συρμαίαν μετρεῖν.

Δορυξ
ό
ς
οἴμ᾽ ὦ κρανοποί᾽ ὡς ἀθλίως πεπράγαμεν. 1255

Τρυγα
ῖ
ος
οὗτος μὲν οὐ πέπονθεν οὐδέν.

Δορυξ
ό
ς
ἀλλὰ τί
ἔτ᾽ ἐστὶ τοῖσι κράνεσιν ὅ τι τις χρήσεται;

Τρυγα
ῖ
ος
ἐὰν τοιαυτασὶ μάθῃ λαβὰς ποιεῖν,
ἄμεινον ἢ νῦν αὔτ᾽ ἀποδώσεται πολύ.

Κρανοποι
ό
ς
ἀπίωμεν ὦ δορυξέ. 1260

Τρυγα
ῖ
ος
μηδαμῶς γ᾽, ἐπεὶ
τούτῳ γ᾽ ἐγὼ τὰ δόρατα ταῦτ᾽ ὠνήσομαι.

Δορυξ
ό
ς
πόσον δίδως δῆτ᾽;

Τρυγα
ῖ
ος
εἰ διαπρισθεῖεν δίχα,
λάβοιμ᾽ ἂν αὔτ᾽ ἐς χάρακας ἑκατὸν τῆς δραχμῆς.

Δορυξ
ό
ς
ὑβριζόμεθα. χωρῶμεν ὦ τᾶν ἐκποδών.

Τρυγα
ῖ
ος
νὴ τὸν Δί᾽, ὡς τὰ παιδί᾽ ἤδη ᾽ξέρχεται 1265
οὐρησόμενα τὰ τῶν ἐπικλήτων δεῦρ᾽, ἵνα
ἅττ᾽ ᾄσεται προαναβάληταί μοι δοκεῖ.
ἀλλ᾽ ὅ τι περ ᾄδειν ἐπινοεῖς ὦ παιδίον,
αὐτοῦ παρ᾽ ἐμὲ στὰν πρότερον ἀναβαλοῦ ᾽νθαδί.

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
νῦν αὖθ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν ἀρχώμεθα — 1270

Τρυγα
ῖ
ος
παῦσαι
ὁπλοτέρους ᾆδον, καὶ ταῦτ ὦ τρισκακόδαιμον
εἰρήνης οὔσης· ἀμαθές γ᾽ εἶ καὶ κατάρατον.

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
οἱ δ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
σύν ῥ᾽ ἔβαλον ῥινούς τε καὶ ἀσπίδας ὀμφαλοέσσας.

Τρυγα
ῖ
ος
ἀσπίδας; οὐ παύσει μεμνημένος ἀσπίδος ἡμῖν; 1275

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
ἔνθα δ᾽ ἅμ᾽ οἰμωγή τε καὶ εὐχωλὴ πέλεν ἀνδρῶν.

Τρυγα
ῖ
ος
ἀνδρῶν οἰμωγή; κλαύσει νὴ τὸν Διόνυσον
οἰμωγὰς ᾄδων, καὶ ταύτας ὀμφαλοέσσας.

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
ἀλλὰ τί δῆτ᾽ ᾄδω; σὺ γὰρ εἰπέ μοι οἷστισι χαίρεις.

Τρυγα
ῖ
ος
ὣς οἱ μὲν δαίνυντο βοῶν κρέα, καὶ τὰ τοιαυτί· 1280
ἄριστον προτίθεντο καὶ ἅτθ᾽ ἥδιστα πάσασθαι.

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
ὣς οἱ μὲν δαίνυντο βοῶν κρέα, καὐχένας ἵππων
ἔκλυον ἱδρώοντας, ἐπεὶ πολέμου ἐκόρεσθεν.

Τρυγα
ῖ
ος
εἶεν; ἐκόρεσθεν τοῦ πολέμου κᾆτ᾽ ἤσθιον.
ταῦτ᾽ ᾆδε, ταῦθ᾽, ὡς ἤσθιον κεκορημένοι. 1285

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
θωρήσσοντ᾽ ἄρ᾽ ὄτειτα πεπαυμένοι —

Τρυγα
ῖ
ος
ἄσμενοι, οἶμαι.

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
πύργων δ᾽ ἐξεχέοντο, βοὴ δ᾽ ἄσβεστος ὀρώρει.

Τρυγα
ῖ
ος
κάκιστ᾽ ἀπόλοιο παιδάριον αὐταῖς μάχαις·
οὐδὲν γὰρ ᾄδεις πλὴν πολέμους. τοῦ καί ποτ᾽ εἶ;

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
ἐγώ; 1290

Τρυγα
ῖ
ος
σὺ μέντοι νὴ Δί᾽.

Πα
ῖ
ς
<
Λαμ
ά
χου
>
υἱὸς Λαμάχου.

Τρυγα
ῖ
ος
αἰβοῖ·
ἦ γὰρ ἐγὼ θαύμαζον ἀκούων, εἰ σὺ μὴ εἴης
ἀνδρὸς βουλομάχου καὶ κλαυσιμάχου τινὸς υἱός.
ἄπερρε καὶ τοῖς λογχοφόροισιν ᾆδ᾽ ἰών.
ποῦ μοι τὸ τοῦ Κλεωνύμου ᾽στὶ παιδίον; 1295
ᾆσον πρὶν εἰσιέναι τι· σὺ γὰρ εὖ οἶδ᾽ ὅτι
οὐ πράγματ᾽ ᾄσει· σώφρονος γὰρ εἶ πατρός.

Πα
ῖ
ς
<
Κλεων
ύ
μου
>
ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἣν παρὰ θάμνῳ
ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων.

Τρυγα
ῖ
ος
εἰπέ μοι ὦ πόσθων, ἐς τὸν σαυτοῦ πατέρ᾽ ᾄδεις; 1300

Πα
ῖ
ς
<
Κλεων
ύ
μου
>
ψυχὴν δ᾽ ἐξεσάωσα —

Τρυγα
ῖ
ος
κατῄσχυνας δὲ τοκῆας.
ἀλλ᾽ εἰσίωμεν. εὖ γὰρ οἶδ᾽ ἐγὼ σαφῶς
ὅτι ταῦθ᾽ ὅσ᾽ ᾖσας ἄρτι περὶ τῆς ἀσπίδος
οὐ μὴ ᾽πιλάθῃ ποτ᾽ ὢν ἐκείνου τοῦ πατρός.

Τρυγα
ῖ
ος
ὑμῶν τὸ λοιπὸν ἔργον ἤδη ᾽νταῦθα τῶν μενόντων 1305
φλᾶν ταῦτα πάντα καὶ σποδεῖν, καὶ μὴ κενὰς παρέλκειν.
ἀλλ᾽ ἀνδρικῶς ἐμβάλλετε
καὶ σμώχετ᾽ ἀμφοῖν τοῖν γνάθοιν· οὐδὲν γὰρ ὦ πόνηροι
λευκῶν ὀδόντων ἔργον ἐστ᾽, ἢν μή τι καὶ μασῶνται. 1310

Χορ
ό
ς
ἡμῖν μελήσει ταῦτά γ᾽· εὖ ποιεῖς δὲ καὶ σὺ φράζων.

Τρυγα
ῖ
ος
ἀλλ᾽ ὦ πρὸ τοῦ πεινῶντες ἐμβάλλεσθε τῶν λαγῴων·
ὡς οὐχὶ πᾶσαν ἡμέραν
πλακοῦσιν ἔστιν ἐντυχεῖν πλανωμένοις ἐρήμοις.
πρὸς ταῦτα βρύκετ᾽ ἢ τάχ᾽ ἡμῖν φημι μεταμελήσειν. 1315

Χορ
ό
ς
εὐφημεῖν χρὴ καὶ τὴν νύμφην ἔξω τινὰ δεῦρο κομίζειν
δᾷδάς τε φέρειν, καὶ πάντα λεὼν συγχαίρειν κἀπιχορεύειν.
καὶ τὰ σκεύη πάλιν ἐς τὸν ἀγρὸν νυνὶ χρὴ πάντα κομίζειν
ὀρχησαμένους καὶ σπείσαντας καὶ Ὑπέρβολον ἐξελάσαντας,

Χορ
ό
ς
κἀπευξαμένους τοῖσι θεοῖσιν 1320
διδόναι πλοῦτον τοῖς Ἕλλησιν,
κριθάς τε ποιεῖν ἡμᾶς πολλὰς
πάντας ὁμοίως οἶνόν τε πολύν,
σῦκά τε τρώγειν,
τάς τε γυναῖκας τίκτειν ἡμῖν, 1325
καὶ τἀγαθὰ πάνθ᾽ ὅσ᾽ ἀπωλέσαμεν
συλλέξασθαι πάλιν ἐξ ἀρχῆς,
λῆξαί τ᾽ αἴθωνα σίδηρον.

Τρυγα
ῖ
ος
δεῦρ᾽ ὦ γύναι εἰς ἀγρόν,
χὤπως μετ᾽ ἐμοῦ καλὴ 1330
καλῶς κατακείσει.
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
ὦ τρὶς μάκαρ ὡς δικαίως
τἀγαθὰ νῦν ἔχεις.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Α
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ. 1335

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Α
τί δράσομεν αὐτήν;

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
τί δράσομεν αὐτήν;

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Α
τρυγήσομεν αὐτήν,

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
τρυγήσομεν αὐτήν.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Α
ἀλλ᾽ ἀράμενοι φέρωμεν
οἱ προτεταγμένοι 1340
τὸν νυμφίον ὦνδρες.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ,

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ,

Τρυγα
ῖ
ος
οἰκήσετε γοῦν καλῶς
οὐ πράγματ᾽ ἔχοντες, ἀλλὰ 1345
συκολογοῦντες.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ,

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Α
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Β
τοῦ μὲν μέγα καὶ παχύ.

Ἡ
μιχ
ό
ριον
Α
τῆς δ᾽ ἡδὺ τὸ σῦκον. 1350

Τρυγα
ῖ
ος
φήσεις γ᾽ ὅταν ἐσθίῃς
οἶνόν τε πίῃς πολύν.

Χορ
ό
ς
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ,
Ὑμὴν Ὑμέναι᾽ ὦ.

Τρυγα
ῖ
ος
ὦ χαίρετε χαίρετ᾽ ἄνδρες, 1355
κἂν ξυνέπησθέ μοι
πλακοῦντας ἔδεσθε.

THE BIRDS

Ἐ
υελπίδης

ὀρθὴν κελεύεις, ᾗ τὸ δένδρον φαίνεται;

Πισθέταιρος

διαρραγείης: ἥδε δ᾽ αὖ κρώζει πάλιν.

Ἐ
υελπίδης

τί ὦ πόνηρ᾽ ἄνω κάτω πλανύττομεν;
ἀπολούμεθ᾽ ἄλλως τὴν ὁδὸν προφορουμένω.

Πισθέταιρος

5
τὸ δ᾽ ἐμὲ κορώνῃ πειθόμενον τὸν ἄθλιον
ὁδοῦ περιελθεῖν στάδια πλεῖν ἢ χίλια.

Ἐ
υελπίδης

τὸ δ᾽ ἐμὲ κολοιῷ πειθόμενον τὸν δύσμορον
ἀποσποδῆσαι τοὺς ὄνυχας τῶν δακτύλων.

Πισθέταιρος

ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὅπου γῆς ἐσμὲν οἶδ᾽ ἔγωγ᾽ ἔτι.

Ἐ
υελπίδης

10
ἐντευθενὶ τὴν πατρίδ᾽ ἂν ἐξεύροις σύ που;

Πισθέταιρος

οὐδ᾽ ἂν μὰ Δία γ᾽ ἐντεῦθεν Ἐξηκεστίδης.

Ἐ
υελπίδης

οἴμοι.

Πισθέταιρος
σὺ μὲν ὦ τᾶν τὴν ὁδὸν ταύτην ἴθι.

Ἐ
υελπίδης

ἦ δεινὰ νὼ δέδρακεν οὑκ τῶν ὀρνέων,
ὁ πινακοπώλης φιλοκράτης μελαγχολῶν,
15
ὃς τώδ᾽ ἔφασκε νῷν φράσειν τὸν Τηρέα
τὸν ἔποφ᾽ ὃς ὄρνις ἐγένετ᾽ ἐκ τῶν ὀρνέων:
κἀπέδοτο τὸν μὲν Θαρρελείδου τουτονὶ
κολοιὸν ὀβολοῦ, τηνδεδὶ τριωβόλου.
τὼ δ᾽ οὐκ ἄρ᾽ ᾔστην οὐδὲν ἄλλο πλὴν δάκνειν.
20
καὶ νῦν τί κέχηνας; ἔσθ᾽ ὅποι κατὰ τῶν πετρῶν
ἡμᾶς ἔτ᾽ ἔξεις. οὐ γάρ ἐστ᾽ ἐνταῦθά τις
ὁδός.

Πισθέταιρος
οὐδὲ μὰ Δί᾽ ἐνταῦθά γ᾽ ἀτραπὸς οὐδαμοῦ.

Ἐ
υελπίδης

οὐδ᾽ ἡ κορώνη τῆς ὁδοῦ τι λέγει πέρι;

Πισθέταιρος

οὐ ταὐτὰ κρώζει μὰ Δία νῦν τε καὶ τότε.

Ἐ
υελπίδης

25
τί δὴ λέγει περὶ τῆς ὁδοῦ;

Πισθέταιρος
τί δ᾽ ἄλλο γ᾽ ἢ
βρύκουσ᾽ ἀπέδεσθαί φησί μου τοὺς δακτύλους;

Ἐ
υελπίδης

οὐ δεινὸν οὖν δῆτ᾽ ἐστὶν ἡμᾶς δεομένους
ἐς κόρακας ἐλθεῖν καὶ παρεσκευασμένους
ἔπειτα μὴ ‘ξευρεῖν δύνασθαι τὴν ὁδόν;
30
ἡμεῖς γάρ, ὦνδρες οἱ παρόντες ἐν λόγῳ,
νόσον νοσοῦμεν τὴν ἐναντίαν Σάκᾳ:
ὁ μὲν γὰρ ὢν οὐκ ἀστὸς ἐσβιάζεται,
ἡμεῖς δὲ φυλῇ καὶ γένει τιμώμενοι,
ἀστοὶ μετ᾽ ἀστῶν, οὐ σοβοῦντος οὐδενὸς
35
ἀνεπτόμεσθ᾽ ἐκ τῆς πατρίδος ἀμφοῖν ποδοῖν,
αὐτὴν μὲν οὐ μισοῦντ᾽ ἐκείνην τὴν πόλιν
τὸ μὴ οὐ μεγάλην εἶναι φύσει κεὐδαίμονα
καὶ πᾶσι κοινὴν ἐναποτεῖσαι χρήματα.
οἱ μὲν γὰρ οὖν τέττιγες ἕνα μῆν᾽ ἢ δύο
40
ἐπὶ τῶν κραδῶν ᾁδουσ᾽, Ἀθηναῖοι δ᾽ ἀεὶ
ἐπὶ τῶν δικῶν ᾁδουσι πάντα τὸν βίον.
διὰ ταῦτα τόνδε τὸν βάδον βαδίζομεν,
κανοῦν δ᾽ ἔχοντε καὶ χύτραν καὶ μυρρίνας
πλανώμεθα ζητοῦντε τόπον ἀπράγμονα,
45
ὅποι καθιδρυθέντε διαγενοίμεθ᾽ ἄν.
ὁ δὲ στόλος νῷν ἐστι παρὰ τὸν Τηρέα
τὸν ἔποπα, παρ᾽ ἐκείνου πυθέσθαι δεομἐνω,
εἴ που τοιαύτην εἶδε πόλιν ᾗ ‘πέπτετο.

Πισθέταιρος

οὗτος.

Ἐ
υελπίδης
τί ἔστιν;

Πισθέταιρος
ἡ κορώνη μοι πάλαι
50
ἄνω τι φράζει.

Ἐ
υελπίδης
χὠ κολοιὸς οὑτοσὶ
ἄνω κέχηνεν ὡσπερεὶ δεικνύς τί μοι,
κοὐκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ ἔστιν ἐνταῦθ᾽ ὄρνεα.
εἰσόμεθα δ᾽ αὐτίκ᾽, ἢν ποιήσωμεν ψόφον.

Πισθέταιρος

ἀλλ᾽ οἶσθ᾽ ὃ δρᾶσον; τῷ σκέλει θένε τὴν πέτραν.

Ἐ
υελπίδης

55
σὺ δὲ τῇ κεφαλῇ γ᾽, ἵν᾽ ᾖ διπλάσιος ὁ ψόφος.

Πισθέταιρος

σὺ δ᾽ οὖν λίθῳ κόψον λαβών.

Ἐ
υελπίδης
πάνυ γ᾽, εἰ δοκεῖ.
παῖ παῖ.

Πισθέταιρος
τί λέγεις οὗτος; τὸν ἔποπα παῖ καλεῖς;
οὐκ ἀντὶ τοῦ παιδός σ᾽ ἐχρῆν ἐποποῖ καλεῖν;

Ἐ
υελπίδης

ἐποποῖ. ποιήσεις ἔτι με κόπτειν αὖθις αὖ.
60
ἐποποῖ.

Θεράπων
Ἔ
ποπος
τίνες οὗτοι; τίς ὁ βοῶν τὸν δεσπότην;

Ἐ
υελπίδης

Ἄπολλον ἀποτρόπαιε τοῦ χασμήματος.

Θεράπων
Ἔ
ποπος

οἴμοι τάλας ὀρνιθοθήρα τουτωί.

Ἐ
υελπίδης

οὕτως τι δεινὸν οὐδὲ κάλλιον λέγειν.

Θεράπων
Ἔ
ποπος

ἀπολεῖσθον.