Delphi Complete Works of Aristophanes (Illustrated) (Delphi Ancient Classics) (87 page)

Στρεψι
ά
δης
ἵππευε τοίνυν νὴ Δί’, ὡς ἔμοιγε κρεῖττόν ἐστιν
ἵππων τρέφειν τέθριππον ἢ τυπτόμενον ἐπιτριβῆναι.

Φειδιππ
ί
δης
ἐκεῖσε δ’ὅθεν ἀπέσχισάς με τοῦ λόγου μέτειμι,
καὶ πρῶτ’ἐρήσομαί σε τουτί: παῖδά μ’ὄντ’ἔτυπτες;

Στρεψι
ά
δης
ἔγωγέ σ’εὐνοῶν τε καὶ κηδόμενος. 1410

Φειδιππ
ί
δης
εἰπὲ δή μοι,
οὐ κἀμέ σοι δίκαιόν ἐστιν εὐνοεῖν ὁμοίως
τύπτειν τ’, ἐπειδήπερ γε τοῦτ’ἐστ’εὐνοεῖν τὸ τύπτειν;
πῶς γὰρ τὸ μὲν σὸν σῶμα χρὴ πληγῶν ἀθῷον εἶναι,
τοὐμὸν δὲ μή; καὶ μὴν ἔφυν ἐλεύθερός γε κἀγώ.
κλάουσι παῖδες, πατέρα δ’οὐ κλάειν δοκεῖς; ... 1415
φήσεις νομίζεσθαι σὺ παιδὸς τοῦτο τοὔργον εἶναι:
ἐγὼ δέ γ’ἀντείποιμ’ἂν ὡς δὶς παῖδες οἱ γέροντες:
εἰκὸς δὲ μᾶλλον τοὺς γέροντας ἢ νέους τι κλάειν,
ὅσῳπερ ἐξαμαρτάνειν ἧττον δίκαιον αὐτούς.

Στρεψι
ά
δης
ἀλλ’οὐδαμοῦ νομίζεται τὸν πατέρα τοῦτο πάσχειν. 1420

Φειδιππ
ί
δης
οὔκουν ἀνὴρ ὁ τὸν νόμον θεὶς τοῦτον ἦν τὸ πρῶτον
ὥσπερ σὺ κἀγώ, καὶ λέγων ἔπειθε τοὺς παλαιούς;
ἧττόν τι δῆτ’ἔξεστι κἀμοὶ καινὸν αὖ τὸ λοιπὸν
θεῖναι νόμον τοῖς υἱέσιν, τοὺς πατέρας ἀντιτύπτειν;
ὅσας δὲ πληγὰς εἴχομεν πρὶν τὸν νόμον τεθῆναι, 1425
ἀφίεμεν, καὶ δίδομεν αὐτοῖς προῖκα συγκεκόφθαι.
σκέψαι δὲ τοὺς ἀλεκτρυόνας καὶ τἄλλα τὰ βοτὰ ταυτί,
ὡς τοὺς πατέρας ἀμύνεται: καίτοι τί διαφέρουσιν
ἡμῶν ἐκεῖνοι, πλήν γ’ὅτι ψηφίσματ’οὐ γράφουσιν;

Στρεψι
ά
δης
τί δῆτ’, ἐπειδὴ τοὺς ἀλεκτρυόνας ἅπαντα μιμεῖ, 1430
οὐκ ἐσθίεις καὶ τὴν κόπρον κἀπὶ ξύλου καθεύδεις;

Φειδιππ
ί
δης
οὐ ταὐτὸν ὦ τᾶν ἐστίν, οὐδ’ἂν Σωκράτει δοκοίη.

Στρεψι
ά
δης
πρὸς ταῦτα μὴ τύπτ’: εἰ δὲ μή, σαυτόν ποτ’αἰτιάσει.

Φειδιππ
ί
δης
καὶ πῶς;

Στρεψι
ά
δης
ἐπεὶ σὲ μὲν δίκαιός εἰμ’ἐγὼ κολάζειν,
σὺ δ’, ἢν γένηταί σοι, τὸν υἱόν. 1435

Φειδιππ
ί
δης
ἢν δὲ μὴ γένηται,
μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται, σὺ δ’ἐγχανὼν τεθνήξεις.

Στρεψι
ά
δης
ἐμοὶ μὲν ὦνδρες ἥλικες δοκεῖ λέγειν δίκαια:
κἄμοιγε συγχωρεῖν δοκεῖ τούτοισι τἀπιεικῆ.
κλάειν γὰρ ἡμᾶς εἰκός ἐστ’, ἢν μὴ δίκαια δρῶμεν.

Φειδιππ
ί
δης
σκέψαι δὲ χἀτέραν ἔτι γνώμην. 1440

Στρεψι
ά
δης
ἀπὸ γὰρ

Φειδιππ
ί
δης
καὶ μὴν ἴσως γ’οὐκ ἀχθέσει παθὼν ἃ νῦν πέπονθας.

Στρεψι
ά
δης
πῶς δή; δίδαξον γὰρ τί μ’ἐκ τούτων ἐπωφελήσεις.

Φειδιππ
ί
δης
τὴν μητέρ’ὥσπερ καὶ σὲ τυπτήσω.

Στρεψι
ά
δης
τί φῄς, τί φῂς σύ;
τοῦθ’ἕτερον αὖ μεῖζον κακόν.

Φειδιππ
ί
δης
τί δ’ἢν ἔχων τὸν ἥττω
λόγον σε νικήσω λέγων 1445
τὴν μητέρ’ὡς τύπτειν χρεών;

Στρεψι
ά
δης
τί δ’ἄλλο γ’ἢν ταυτὶ ποιῇς,
οὐδέν σε κωλύσει σεαυτὸν
ἐμβαλεῖν ἐς τὸ βάραθρον
μετὰ Σωκράτους 1450
καὶ τὸν λόγον τὸν ἥττω.
ταυτὶ δι’ὑμᾶς ὦ Νεθέλαι πέπονθ’ἐγώ,
ὑμῖν ἀναθεὶς ἅπαντα τἀμὰ πράγματα.

Χορ
ό
ς
αὐτὸς μὲν οὖν σαυτῷ σὺ τούτων αἴτιος,
στρέψας σεαυτὸν ἐς πονηρὰ πράγματα.1455

Στρεψι
ά
δης
τί δῆτα ταῦτ’οὔ μοι τότ’ἠγορεύετε,
ἀλλ’ἄνδρ’ἄγροικον καὶ γέροντ’ἐπῄρετε;

Χορ
ό
ς
ἡμεῖς ποιοῦμεν ταῦθ’ἑκάστοθ’ὅταν τινὰ
γνῶμεν πονηρῶν ὄντ’ἐραστὴν πραγμάτων,
ἕως ἂν αὐτὸν ἐμβάλωμεν ἐς κακόν, 1460
ὅπως ἂν εἰδῇ τοὺς θεοὺς δεδοικέναι.

Στρεψι
ά
δης
ὤμοι πονηρά γ’ὦ Νεφέλαι, δίκαια δέ.
οὐ γάρ μ’ἐχρῆν τὰ χρήμαθ’ἁδανεισάμην
ἀποστερεῖν. νῦν οὖν ὅπως ὦ φίλτατε
τὸν Χαιρεφῶντα τὸν μιαρὸν καὶ Σωκράτη 1465
ἀπολεῖς μετ’ἐμοῦ ‘λθών, οἳ σὲ κἄμ’ἐξηπάτων.

Φειδιππ
ί
δης
ἀλλ’οὐκ ἂν ἀδικήσαιμι τοὺς διδασκάλους.

Στρεψι
ά
δης
ναὶ ναὶ καταιδέσθητι πατρῷον Δία.

Φειδιππ
ί
δης
ἰδού γε Δία πατρῷον: ὡς ἀρχαῖος εἶ.
Ζεὺς γάρ τις ἔστιν; 1470

Στρεψι
ά
δης
ἔστιν.

Φειδιππ
ί
δης
οὐκ ἔστ’, οὔκ, ἐπεὶ
Δῖνος βασιλεύει τὸν Δἴ ἐξεληλακώς.

Στρεψι
ά
δης
οὐκ ἐξελήλακ’, ἀλλ’ἐγὼ τοῦτ’ᾠόμην
διὰ τουτονὶ τὸν δῖνον. οἴμοι δείλαιος
ὅτε καὶ σὲ χυτρεοῦν ὄντα θεὸν ἡγησάμην.

Φειδιππ
ί
δης
ἐνταῦθα σαυτῷ παραφρόνει καὶ φληνάφα. 1475

Στρεψι
ά
δης
οἴμοι παρανοίας: ὡς ἐμαινόμην ἄρα,
ὅτ’ἐξέβαλλον τοὺς θεοὺς διὰ Σωκράτη.
ἀλλ’ὦ φίλ’Ἑρμῆ μηδαμῶς θύμαινέ μοι
μηδέ μ’ἐπιτρίψῃς, ἀλλὰ συγγνώμην ἔχε
ἐμοῦ παρανοήσαντος ἀδολεσχίᾳ: 1480
καί μοι γενοῦ ξύμβουλος, εἴτ’αὐτοὺς γραφὴν
διωκάθω γραψάμενος εἴθ’ὅ τι σοι δοκεῖ.
ὀρθῶς παραινεῖς οὐκ ἐῶν δικορραφεῖν,
ἀλλ’ὡς τάχιστ’ἐμπιμπράναι τὴν οἰκίαν
τῶν ἀδολεσχῶν. δεῦρο δεῦρ’ὦ Ξανθία, 1485
κλίμακα λαβὼν ἔξελθε καὶ σμινύην φέρων,
κἄπειτ’ἐπαναβὰς ἐπὶ τὸ φροντιστήριον
τὸ τέγος κατάσκαπτ’, εἰ φιλεῖς τὸν δεσπότην,
ἕως ἂν αὐτοῖς ἐμβάλῃς τὴν οἰκίαν:
ἐμοὶ δὲ δᾷδ’ἐνεγκάτω τις ἡμμένην, 1490
κἀγώ τιν’αὐτῶν τήμερον δοῦναι δίκην
ἐμοὶ ποιήσω, κεἰ σφόδρ’εἴσ’ἀλαζόνες.

Μαθητ
ή
ς
Α
ἰοὺ ἰού.

Στρεψι
ά
δης
σὸν ἔργον ὦ δᾲς ἱέναι πολλὴν φλόγα.

Μαθητ
ή
ς
Α
ἄνθρωπε, τί ποιεῖς; 1495

Στρεψι
ά
δης
ὅ τι ποιῶ; τί δ’ἄλλο γ’ἢ
διαλεπτολογοῦμαι ταῖς δοκοῖς τῆς οἰκίας;

Μαθητ
ή
ς
Β
οἴμοι τίς ἡμῶν πυρπολεῖ τὴν οἰκίαν;

Στρεψι
ά
δης
ἐκεῖνος οὗπερ θοἰμάτιον εἰλήφατε.

Μαθητ
ή
ς
Γ
ἀπολεῖς ἀπολεῖς.

Στρεψι
ά
δης
τοῦτ’αὐτὸ γὰρ καὶ βούλομαι,
ἢν ἡ σμινύη μοι μὴ προδῷ τὰς ἐλπίδας, 1500
ἢ ‘γὼ πρότερόν πως ἐκτραχηλισθῶ πεσών.

Σωκρ
ά
της
οὗτος τί ποιεῖς ἐτεὸν οὑπὶ τοῦ τέγους;

Στρεψι
ά
δης
ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον.

Σωκρ
ά
της
οἴμοι τάλας δείλαιος ἀποπνιγήσομαι.

Χαιρεφ
ῶ
ν
ἐγὼ δὲ κακοδαίμων γε κατακαυθήσομαι. 1505

Στρεψι
ά
δης
τί γὰρ μαθόντες τοὺς θεοὺς ὑβρίζετε,
καὶ τῆς σελήνης ἐσκοπεῖσθε τὴν ἕδραν;

Ερμ
ῆ
ς
δίωκε βάλλε παῖε, πολλῶν οὕνεκα,
μάλιστα δ’εἰδὼς τοὺς θεοὺς ὡς ἠδίκουν.

Χορ
ό
ς
ἡγεῖσθ’ἔξω: κεχόρευται γὰρ μετρίως τό γε τήμερον ἡμῖν. 1510

THE WASPS

Σωσίας

Οὗτος τί πάσχεις ὦ κακόδαιμον Ξανθία;

Ξανθίας

φυλακὴν καταλύειν νυκτερινὴν διδάσκομαι.

Σωσίας

κακὸν ἆρα ταῖς πλευραῖς τι προὐφείλεις μέγα.
ἆρ᾽ οἶσθά γ᾽ οἷον κνώδαλον φυλάττομεν;

Ξανθίας

5
οἶδ᾽, ἀλλ᾽ ἐπιθυμῶ σμικρὸν ἀπομερμηρίσαι.

Σωσίας

σὺ δ᾽ οὖν παρακινδύνευ᾽, ἐπεὶ καὐτοῦ γ᾽ ἐμοῦ
κατὰ τοῖν κόραιν ὕπνου τι καταχεῖται γλυκύ.

Ξανθίας

ἀλλ᾽ ἦ παραφρονεῖς ἐτεὸν ἢ κορυβαντιᾷς;

Σωσίας

οὔκ, ἀλλ᾽ ὕπνος μ᾽ ἔχει τις ἐκ Σαβαζίου.

Ξανθίας

10
τὸν αὐτὸν ἄρ᾽ ἐμοὶ βουκολεῖς Σαβάζιον.
κἀμοὶ γὰρ ἀρτίως ἐπεστρατεύσατο
Μῆδός τις ἐπὶ τὰ βλέφαρα νυστακτὴς ὕπνος:
καὶ δῆτ᾽ ὄναρ θαυμαστὸν εἶδον ἀρτίως.

Σωσίας

κἄγωγ᾽ ἀληθῶς οἷον οὐδεπώποτε.
15
ἀτὰρ σὺ λέξον πρότερος.

Ξανθίας
ἐδόκουν αἰετὸν
καταπτόμενον ἐς τὴν ἀγορὰν μέγαν πάνυ
ἀναρπάσαντα τοῖς ὄνυξιν ἀσπίδα
φέρειν ἐπίχαλκον ἀνεκὰς ἐς τὸν οὐρανόν,
κἄπειτα ταύτην ἀποβαλεῖν Κλεώνυμον.

Σωσίας

20
οὐδὲν ἄρα γρίφου διαφέρει Κλεώνυμος.

Ξανθίας

πῶς δή;

Σωσίας
προσερεῖ τις τοῖσι συμπόταις, λέγων
‘τί ταὐτὸν ἐν γῇ τ᾽ ἀπέβαλεν κἀν οὐρανῷ
κἀν τῇ θαλάττῃ θηρίον τὴν ἀσπίδα;’

Ξανθίας

οἴμοι τί δῆτά μοι κακὸν γενήσεται
25
ἰδόντι τοιοῦτον ἐνύπνιον;

Σωσίας
μὴ φροντίσῃς.
οὐδὲν γὰρ ἔσται δεινὸν οὐ μὰ τοὺς θεούς.

Ξανθίας

δεινόν γέ ποὔστ᾽ ἄνθρωπος ἀποβαλὼν ὅπλα.
ἀτὰρ σὺ τὸ σὸν αὖ λέξον.

Σωσίας
ἀλλ᾽ ἐστὶν μέγα.
περὶ τῆς πόλεως γάρ ἐστι τοῦ σκάφους ὅλου.

Ξανθίας

30
λέγε νυν ἀνύσας τι τὴν τρόπιν τοῦ πράγματος.

Σωσίας

ἔδοξέ μοι περὶ πρῶτον ὕπνον ἐν τῇ πυκνὶ
ἐκκλησιάζειν πρόβατα συγκαθήμενα,
βακτηρίας ἔχοντα καὶ τριβώνια:
κἄπειτα τούτοις τοῖς προβάτοισι μοὐδόκει
35
δημηγορεῖν φάλαινα πανδοκεύτρια,
ἔχουσα φωνὴν ἐμπεπρησμένης ὑός.

Ξανθίας

αἰβοῖ.

Σωσίας
τί ἔστι;

Ξανθίας
παῦε παῦε, μὴ λέγε:
ὄζει κάκιστον τοὐνύπνιον βύρσης σαπρᾶς.

Σωσίας

εἶθ᾽ ἡ μιαρὰ φάλαιν᾽ ἔχουσα τρυτάνην
40
ἵστη βόειον δημόν.

Ξανθίας
οἴμοι δείλαιος:
τὸν δῆμον ἡμῶν βούλεται διιστάναι.

Σωσίας

ἐδόκει δέ μοι Θέωρος αὐτῆς πλησίον
χαμαὶ καθῆσθαι τὴν κεφαλὴν κόρακος ἔχων.
εἶτ᾽ Ἀλκιβιάδης εἶπε πρός με τραυλίσας,
45
‘ὁλᾷς; Θέωλος τὴν κεφαλὴν κόλακος ἔχει.’

Ξανθίας

ὀρθῶς γε τοῦτ᾽ Ἀλκιβιάδης ἐτραύλισεν.

Σωσίας

οὔκουν ἐκεῖν᾽ ἀλλόκοτον, ὁ Θέωρος κόραξ
γιγνόμενος;

Ξανθίας
ἥκιστ᾽, ἀλλ᾽ ἄριστον.

Σωσίας
πῶς;

Ξανθίας
ὅπως;
ἄνθρωπος ὢν εἶτ᾽ ἐγένετ᾽ ἐξαίφνης κόραξ:
50
οὔκουν ἐναργὲς τοῦτο συμβαλεῖν, ὅτι
ἀρθεὶς ἀφ᾽ ἡμῶν ἐς κόρακας οἰχήσεται;

Σωσίας

εἶτ᾽ οὐκ ἐγὼ δοὺς δύ᾽ ὀβολὼ μισθώσομαι
οὕτως ὑποκρινόμενον σοφῶς ὀνείρατα;

Ξανθίας

φέρε νυν κατείπω τοῖς θεαταῖς τὸν λόγον,
55
ὀλίγ᾽ ἄτθ᾽ ὑπειπὼν πρῶτον αὐτοῖσιν ταδί,
μηδὲν παρ᾽ ἡμῶν προσδοκᾶν λίαν μέγα,
μηδ᾽ αὖ γέλωτα Μεγαρόθεν κεκλεμμένον.
ἡμῖν γὰρ οὐκ ἔστ᾽ οὔτε κάρυ᾽ ἐκ φορμίδος
δούλω διαρριπτοῦντε τοῖς θεωμένοις,
60
οὔθ᾽ Ἡρακλῆς τὸ δεῖπνον ἐξαπατώμενος,
οὐδ᾽ αὖθις ἀνασελγαινόμενος Εὐριπίδης:
οὐδ᾽ εἰ Κλέων γ᾽ ἔλαμψε τῆς τύχης χάριν,
αὖθις τὸν αὐτὸν ἄνδρα μυττωτεύσομεν.
ἀλλ᾽ ἔστιν ἡμῖν λογίδιον γνώμην ἔχον,
65
ὑμῶν μὲν αὐτῶν οὐχὶ δεξιώτερον,
κωμῳδίας δὲ φορτικῆς σοφώτερον.
ἔστιν γὰρ ἡμῖν δεσπότης ἐκεινοσὶ
ἅνω καθεύδων, ὁ μέγας, οὑπὶ τοῦ τέγους.
οὗτος φυλάττειν τὸν πατέρ᾽ ἐπέταξε νῷν,
70
ἔνδον καθείρξας, ἵνα θύραζε μὴ ‘ξίῃ.
νόσον γὰρ ὁ πατὴρ ἀλλόκοτον αὐτοῦ νοσεῖ,
ἣν οὐδ᾽ ἂν εἷς γνοίη ποτ᾽ οὐδ᾽ ἂν ξυμβάλοι
εἰ μὴ πύθοιθ᾽ ἡμῶν: ἐπεὶ τοπάζετε.
Ἀμυνίας μὲν ὁ Προνάπους φήσ᾽ οὑτοσὶ
75
εἶναι φιλόκυβον αὐτόν: ἀλλ᾽ οὐδὲν λέγει.

Σωσίας

μὰ Δί᾽, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ αὑτοῦ τὴν νόσον τεκμαίρεται.

Ξανθίας

οὔκ, ἀλλὰ ‘φιλο’ μέν ἐστιν ἀρχὴ τοῦ κακοῦ.
ὁδὶ δέ φησι Σωσίας πρὸς Δερκύλον
εἶναι φιλοπότην αὐτόν.

Σωσίας
οὐδαμῶς γ᾽, ἐπεὶ
80
αὕτη γε χρηστῶν ἐστιν ἀνδρῶν ἡ νόσος.

Ξανθίας

Νικόστρατος δ᾽ αὖ φησιν ὁ Σκαμβωνίδης
εἶναι φιλοθύτην αὐτὸν ἢ φιλόξενον.

Σωσίας

μὰ τὸν κύν᾽ ὦ Νικόστρατ᾽ οὐ φιλόξενος,
ἐπεὶ καταπύγων ἐστὶν ὅ γε Φιλόξενος.

Ξανθίας

85
ἄλλως φλυαρεῖτ᾽: οὐ γὰρ ἐξευρήσετε.
εἰ δὴ ‘πιθυμεῖτ᾽ εἰδέναι, σιγᾶτε νῦν.
φράσω γὰρ ἤδη τὴν νόσον τοῦ δεσπότου.
φιληλιαστής ἐστιν ὡς οὐδεὶς ἀνήρ,
ἐρᾷ τε τούτου, τοῦ δικάζειν, καὶ στένει
90
ἢν μὴ ‘πὶ τοῦ πρώτου καθίζηται ξύλου.
ὕπνου δ᾽ ὁρᾷ τῆς νυκτὸς οὐδὲ πασπάλην.
ἢν δ᾽ οὖν καταμύσῃ κἂν ἄχνην, ὅμως ἐκεῖ
ὁ νοῦς πέτεται τὴν νύκτα περὶ τὴν κλεψύδραν.
ὑπὸ τοῦ δὲ τὴν ψῆφόν γ᾽ ἔχειν εἰωθέναι
95
τοὺς τρεῖς ξυνέχων τῶν δακτύλων ἀνίσταται,
ὥσπερ λιβανωτὸν ἐπιτιθεὶς νουμηνίᾳ.
καὶ νὴ Δί᾽ ἢν ἴδῃ γέ που γεγραμμένον
υἱὸν Πυριλάμπους ἐν θύρᾳ Δῆμον καλόν,
ἰὼν παρέγραψε πλησίον ‘κημὸς καλός.’
100
τὸν ἀλεκτρυόνα δ᾽, ὃς ᾖδ᾽ ἀφ᾽ ἑσπέρας, ἔφη
ὄψ᾽ ἐξεγείρειν αὐτὸν ἀναπεπεισμένον,
παρὰ τῶν ὑπευθύνων ἔχοντα χρήματα.
εὐθὺς δ᾽ ἀπὸ δορπηστοῦ κέκραγεν ἐμβάδας,
κἄπειτ᾽ ἐκεῖσ᾽ ἐλθὼν προκαθεύδει πρῲ πάνυ,
105
ὥσπερ λεπὰς προσεχόμενος τῷ κίονι.
ὑπὸ δυσκολίας δ᾽ ἅπασι τιμῶν τὴν μακρὰν
ὥσπερ μέλιττ᾽ ἢ βομβυλιὸς εἰσέρχεται
ὑπὸ τοῖς ὄνυξι κηρὸν ἀναπεπλασμένος.
ψήφων δὲ δείσας μὴ δεηθείη ποτέ,
110
ἵν᾽ ἔχοι δικάζειν, αἰγιαλὸν ἔνδον τρέφει.
τοιαῦτ᾽ ἀλύει: νουθετούμενος δ᾽ ἀεὶ
μᾶλλον δικάζει. τοῦτον οὖν φυλάττομεν
μοχλοῖσιν ἐνδήσαντες, ὡς ἂν μὴ ‘ξίῃ.
ὁ γὰρ υἱὸς αὐτοῦ τὴν νόσον βαρέως φέρει.
115
καὶ πρῶτα μὲν λόγοισι παραμυθούμενος
ἀνέπειθεν αὐτὸν μὴ φορεῖν τριβώνιον
μηδ᾽ ἐξιέναι θύραζ᾽, ὁ δ᾽ οὐκ ἐπείθετο.
εἶτ᾽ αὐτὸν ἀπέλου κἀκάθαιρ᾽, ὁ δ᾽ οὐ μάλα.
μετὰ τοῦτ᾽ ἐκορυβάντιζ᾽, ὁ δ᾽ αὐτῷ τυμπάνῳ
120
ᾁξας ἐδίκαζεν ἐς τὸ καινὸν ἐμπεσών.
ὅτε δῆτα ταύταις ταῖς τελεταῖς οὐκ ὠφέλει,
διέπλευσεν εἰς Αἴγιναν, εἶτα ξυλλαβὼν
νύκτωρ κατέκλινεν αὐτὸν εἰς Ἀσκληπιοῦ,
ὁ δ᾽ ἀνεφάνη κνεφαῖος ἐπὶ τῇ κιγκλίδι.
125
ἐντεῦθεν οὐκέτ᾽ αὐτὸν ἐξεφρίεμεν,
ὁ δ᾽ ἐξεδίδρασκε διά τε τῶν ὑδρορροῶν
καὶ τῶν ὀπῶν: ἡμεῖς δ᾽ ὅσ᾽ ἦν τετρημένα
ἐνεβύσαμεν ῥακίοισι κἀπακτώσαμεν,
ὁ δ᾽ ὡσπερεὶ κολοιὸς αὑτῷ παττάλους
130
ἐνέκρουεν ἐς τὸν τοῖχον, εἶτ᾽ ἐξήλλετο.
ἡμεῖς δὲ τὴν αὐλὴν ἅπασαν δικτύοις
καταπετάσαντες ἐν κύκλῳ φυλάττομεν.
ἔστιν δ᾽ ὄνομα τῷ μὲν γέροντι Φιλοκλέων
ναὶ μὰ Δία, τῷ δ᾽ υἱεῖ γε τῳδὶ Βδελυκλέων,
135
ἔχων τρόπους φρυαγμοσεμνάκους τίνας.
Βδελυκλέων