Four Blondes (10 page)

'Moet je kijken,' zei Janey, terwijl ze de bladzijden omsloeg van het lifestyle-katern van The New York Times - waar een twee pagina's groot artikel, met kleurenfoto's, in stond over Patty en Digger, hun carrière, hun manier van leven, de mensen met wie ze omgingen en de plekken waar ze uitgingen — 'je zou denken dat er nog nooit eerder iemand in het huwelijk is getreden.'

'Krankzinnig, hè?' zei Patty. 'Zeker als je bedenkt wat een sukkel Digger is.' Ze wierp een liefdevolle blik door het raam op Digger, die om het zwembad liep te ijsberen, met een zonnebril op en met iets wat sterk aan een theedoek deed denken om zijn middel gewikkeld. Zoals gewoonlijk praatte hij in zijn mobiele telefoon en rookte sigaretten zonder filter. Het was net alsof hij koortsuitslag had, dacht Janey - al had ze nog nooit een koortsblaasje gezien - en er zaten altijd wel plukjes tabak op zijn tanden. 'Hij kan niet eens zwemmen,' zei Patty. 'Ik bedoel maar.''Echt niet?' vroeg Janey, en dacht: wat zonde. Diep van binnen vond ze eigenlijk dat dit huis niet was besteed aan Digger, die, naar ze had ontdekt, afkomstig was van een kleine ranch in Des Moines, Iowa. Elke keer als ze naar het huis fietste duizelde het haar bijna van de jaloezie. Hoe had Patty het allemaal zo goed voor elkaar weten te boksen, terwijl haar leven een eeuwige worsteling leek? Patty woonde in een van de mooiste huizen in Sagaponic - een grote boerderij met dakspanen die niet meer als zodanig werd gebruikt, omringd door mooie bijgebouwen en met een betonnen zwembad en een reusachtig groen gazon dat aan een veld vol wilde bloemen grensde.

'O, nee,' zei Patty. 'Wist je dat zijn beste vriend is verdronken in een steengroeve toen hij klein was? Hij heeft zijn eerste album naar hem vernoemd. Weet je nog? Dead Blue Best Friend!?'

'Hoi!' zei Digger, die de keuken binnenkwam. Hij boog zich voorover, sloeg zijn magere armen om Patty heen en stak zijn tong in haar oor. 'Heb ik het lekkerste stuk van de wereld aan de haak geslagen of niet?' vroeg hij aan Janey, terwijl Patty hem giechelend van zich af duwde. Hij priemde met een lange, dunne wijsvinger in haar richting. 'Wacht maar tot onze huwelijksnacht, schatje.'

'Zijn jullie nog niet met elkaar naar bed geweest?' vroeg Janey nuffig.

Die vraag zette Digger ertoe aan een stotende beweging met zijn heupen te maken, wat een wanstaltig gezicht was omdat hij een buik had die een kleine meloen leek te bevatten, net als bij een hongerend kind in Afrika. Toen pakte hij een biertje uit de koelkast.

'Vind je het niet - merkwaardig - dat Digger en jij uit zo'n totaal ander milieu komen?' vroeg Janey nadat hij was vertrokken.

'Nee, hoor,' zei Patty. 'Dat is trouwens ook helemaal niet zo. We komen allebei uit de gegoede middenklasse.'

'Patty,' zei Janey lijdzaam, 'Digger is uitschot. Alleen die naam al - Digger.'

'Die heeft hij zelfbedacht.'

'Waarom zou iemand in godsnaam een naam als Digger verzinnen?'

Patty keek op van de lijsten die ze aan het opstellen was. 'Hij zat als kind altijd in de aarde te wroeten.' Ze kauwde op de achterkant van haar pen. 'En bovendien, wat maakt het uit? Hij is briljant en hij is de stem van zijn generatie.'

'Patty, is jou ooit iets naars overkomen?'

'Nou, ik weet nog dat jij een keer naar een concert van Mick Jagger ging, toen je zestien was, en je de hele nacht wegbleef en papa en mama mij toen drie uur lang aan een kruisverhoor hebben onderworpen - maar verder niet, nee.'

'Dat dacht ik al.'

'Ik vond je toen zo cool. Ik wilde net zo worden als jij.'

Janey was weer wat begonnen met Bill Westacott. Ze had zichzelf gezworen het niet te zullen doen, maar haar verzet was zinloos. Ze vroeg zich af hoe ze het met Bill kon doen terwijl ze verliefd was op Comstock, maar wist dat voor zichzelf te rechtvaardigen door zich voor te houden dat beide mannen haar op een ander vlak bevestiging schonken. Comstock was ervan overtuigd dat ze alles kon - wat op zich al een soort overwinning was. Comstock vroeg haar steeds hoeveel bladzijden ze al had geschreven en moedigde haar aan er nog meer te schrijven. Bill vertelde ze uit zichzelf hoeveel bladzijden ze had geschreven, met name om het hem nog eens goed in te peperen. Hij had zo laatdunkend gedaan, die keer dat ze hem tegen het lijf was gelopen, dat ze geen gelegenheid voorbij liet gaan hem te kleineren en hem duidelijk te maken dat hij heus niks meer - zo niet minder - voorstelde dan zij

'Weet je, Bill,' zei ze. 'Ik ben echt niet zoveel anders dan jij. Ik ga een miljoen verdienen en een groot huis kopen.'

'Jezus, vrouwen ook altijd!' zei Bill narrig. Hij zat in zijn boxershort op haar bank een joint te roken, achterover geleund om met zijn nog altijd even strakke buik te pronken Jullie denken allemaal dat jullie net zo goed zijn als mannen. Jullie denken recht te hebben op alles wat mannen hebben, maar vinden dat jullie het moeten krijgen zonder er ook maar iets voor te hoeven doen. Jezus, Janey, heb je enig idee hoe lang ik al schrijf?' 'Twintig jaar?'

'Inderdaad, godverdomme. Je werkt je twintig jaar lang uit de naad, en met een beetje mazzel word je na vijftien jaar niet meer voortdurend genaaid, maar eindelijk eens een beetje serieus genomen.'

'Wil je beweren dat ik het niet eens hoef te proberen omdat ik met al vijftien jaar bezig ben?'

'Nee, dat zeg ik niet. Waarom luister je godverdomme niet? Ik zeg alleen dat als jij denkt dat je het zomaar als vanzelf zal kunnen en dat het een doorslaand succes zal worden, je niet goed bij je hoofd bent.'

'Je bent gewoon jaloers. Je kunt het niet uitstaan dat ik het ook kan en dat het wel eens zou kunnen aanslaan, want wat betekent dat dan voor jou, hè Bill?'

Zo zaten ze vrijwel elke keer dat ze elkaar zagen te hakketakken, tot het op een dag echt uit de hand liep.

'Janey,' zei Bill. 'Waarom wil je in godsnaam een scenario schrijven? Het is een onmogelijke markt, en zelfs als je succes hebt, verdien je uiteindelijk veel minder dan je had gedacht, omdat het over vijfjaar wordt uitgesmeerd.' 'Ik wil dit helemaal niet horen.'

'O, nee? Nou, je luistert toch maar. Het komt door al dat

gewauwel dat je van Comstock Dibble te horen hebt gekregen. Jezus, Janey, die vent wil met je naar bed. Je bent een slimme meid, of in ieder geval probeer je die indruk te wekken. Je weet toch dat mannen echt alles zullen zeggen om jou in bed te krijgen?'

'Dat is bij hem niet nodig.'

'O, alsof je anders ook met hem naar bed zou zijn gegaan, zeker? Wie probeer je nou in de maling te nemen, Janey? We weten allebei hoe je bent. Heeft hij dit huis betaald?'

'Hij is verliefd op me.'

Bill nam een flinke trek van de joint. 'Janey,' - hij hield de rook even vast in zijn longen voordat hij hem weer uitblies - 'Comstock Dibble is een van de meest meedogenloze mannen uit de filmindustrie. Hij kan ongelooflijk innemend zijn - totdat hij zijn doel heeft bereikt. Als hij genoeg van je heeft, zal hij je zo hard laten vallen dat je geen idee hebt wat je overkomt. Je draait je om en alle deuren achter je blijken potdicht te zitten. Begrijp je wat ik bedoel?'

'Ik geloof je niet. Ik ben het zat om steeds maar dat gezeik te moeten aanhoren. Je bent gewoon jaloers omdat hij meer succes heeft dan jij -'

'Ik ken actrices die met hem naar bed zijn geweest. Beeldschone vrouwen. Dacht je dat jij de enige was die met hem naar bed wilde? Dacht je soms dat je hem een gunst verleende omdat hij zo lelijk is? Denk toch eens na. Neukt hij je in je kont - en dan ook alleen maar in je kont? Zo doet hij dat namelijk. Omdat hij dan niet de kans loopt dat je zwanger wordt.'

Janey zweeg.

'Voorkomend, nietwaar? Als er iets is wat zo'n ouwe Hollywoodrot als geen ander weet, dan is het hoe je dergelijke ingewikkelde toestanden, ook wel het leven genaamd, moet voorkomen.''Ga weg,' zei Janey kalm.

'Ik ga al,' zei hij, terwijl hij opstond en zijn overhemd aantrok. 'Ik heb gezegd wat ik te zeggen had.'

'Ik wist dat ik niet met je had moeten praten, die dag op het strand.'

'Je hebt gelijk. Dat had je beter niet kunnen doen.'

'Jij wilt de dromen van iedereen die je kent kapotmaken, omdat je eigen droom is verwoest.'

'Ach, Janey,' zei hij triest. 'Waar haal je al die sentimentele onzin toch vandaan?'

'Ik probeer gewoon iets van mijn leven te maken!'

'Maak er dan ook iets van, en wees daar dan eerlijk in. Dóe eens een keer iets voor de kost en bijt door de zure appel heen, net als ieder ander.' Hij stormde de deur uit en sloeg de hordeur achter zich dicht. Toen kwam hij weer terug. 'In één ding heb je gelijk,' schreeuwde hij door de hordeur heen. 'We lijken inderdaad op elkaar. We zijn allebei stumpers!'

Ze spraken elkaar een hele week niet, maar kwamen elkaar toen weer tegen op het strand. Ze deden alsof er niets was gebeurd, maar er leek een domper op de hele zomer te zijn gezet. Het was elke dag over de dertig graden. Het was snikheet in haar cottage en op de slaapkamertjes op zolder was het 's nachts niet te harden, dus lag Janey te woelen op de bank. 's Ochtends probeerde ze te schrijven, maar na achtendertig bladzijden kwam ze tot de ontdekking dat ze niet verder kwam. Ze was op het punt aangeland waarop 'de vrouw' - zoals Janey de hoofdpersoon was gaan zien - voor de eerste keer op de set is en de regisseur haar trailer binnenkomt en net zolang op haar gemoed speelt tot zij hem pijpt. Het verhaal had moeten gaan over Janey's leven als model en actrice en over de strijd die zij had moeten leveren om serieus genomen te worden als mens, maar alles leek in het luchtledige te blijven hangen. Waar wilde ze heen met haar verhaal? Iedereen zei dat je zonder seks niets bereikte in Hollywood. Waarom had ze dat voor waar aangenomen? Zij was er weinig mee opgeschoten. maar zodra je het een paar keer had gedaan, was je de schaamte voorbij en kostte het je weinig moeite om het weer te doen.

Tenminste, dat dacht je.

Er vond die zomer nog een merkwaardig voorval plaats. Ze was in de King Kullen-supermarkt, waar ze Helen Westacott bij het schap met kruiden zag staan. Janey liep haar snel voorbij, met gebogen hoofd, in de hoop dat Helen haar niet zou opmerken, maar toen ze achterom keek zag ze hoe Helen haar met een merkwaardig broeierige blik op haar kleine gezicht aanstaarde. Janey dacht Helen voortdurend vanuit haar ooghoeken ergens te zien staan - bij de frisdranken, bij de vleeswaren, bij de tandpasta - maar telkens als ze opkeek, was Helen verdwenen. Janey deed haastig haar boodschappen en pakte de paar dingen die ze moest hebben. Toen ze in de rij voor de kassa stond, botste er van achteren iemand zachtjes tegen haar karretje aan.

Janey keek op. Helen stond achter haar, haar handen rustend op haar karretje, haar twee zoons naast haar. Helen zei niets en keek alleen maar. De twee jongens, die erg mooi waren, met hun donkere haar en hun grote, bruine ogen, keken haar nieuwsgierig aan. Janey wierp Helen een halfslachtig glimlachje toe en zag tot haar ontsteltenis dat Helen's karretje helemaal leeg was.

Helen liep achter haar aan naar de parkeerplaats. Janey wilde het op een lopen zetten, maar bedacht dat dat Helen te veel bevrediging zou schenken. Plotseling veranderde Helen van richting en stapte in haar auto.Janey ging allerlei feestjes af, maar op elk feestje kwamen steeds dezelfde mensen, die niets meer tegen elkaar wisten te zeggen. Men informeerde naar haar scenario. 'Ik heb nog vijf bladzijden geschreven,' loog ze. Ze werd geregeld dronken.

Comstock vertrok om een poosje aan boord van het jacht van een filmster te verblijven, ergens bij de Griekse eilanden. Janey had gehoopt dat hij haar mee zou vragen, maar toen ze erover begon, zei hij alleen maar: 'Ik heb je al een huis bezorgd.'

Dat was geen al te best teken.

Toen vroeg ze hem of ze een keer gewoon konden neuken, waarop hij zei dat hij dan geen stijve kreeg.

Dat was ook geen al te best teken.

Hij beloofde dat hij over drie weken terug zou zijn, op tijd voor Patty's bruiloft, die in het weekend van Labour Day zou plaatsvinden.

'Ik probeer een vriend voor je te zijn,' zei Bill. 'Dat is niet zo maar wat.'

Het leek alsof er geen einde aan de zomer kwam.

'Oké allemaal! Houd goed voor ogen dat dit uiteindelijk gewoon maar een feest is.' De ceremoniemeester, een slanke, jonge man met sluik, donker haar, klapte in zijn handen. 'Weet iedereen wat hem te doen staat? Patty, jij weet natuurlijk precies wat je moet doen. Verder nog vragen?'

Janey's moeder, Monique, stak haar hand op.

'Ja, mevrouw Wilcox?' zei de jongeman geveinsd geduldig.

'Ik wiel niet op blote voeten. Ik wiel op mijn schoenen.'

'Mevrouw Wilcox,' zei de jongeman, alsof hij iets probeerde uit te leggen aan een klein kind, 'we hebben met zijn allen besloten dat niemand schoenen draagt. De bruiloft is blootsvoets. Dat staat ook op de uitnodiging.'

'Maar voeten. Die zijn zo lelijk.'

'Ik weet zeker dat u prachtige voeten heeft, mevrouw Wilcox, net als iedereen hier.' De jongeman viel even stil en keek de kamer rond. 'Dit is dé sociale happening van het seizoen, mensen. Dus laten we er iets spétterends van maken!'

Er klonk een applausje. Janey wierp een blik op haar moeder - net zo dwingend en egocentrisch als altijd. Vrijwel vanaf het moment dat Monique was gearriveerd, twee dagen eerder, had ze niets anders gedaan dan dwarsliggen, tegen de catering lopen zeuren, met de cameraman flirten - er werd een documentaire over het huwelijk gemaakt voor Lifetime- en Digger's moeder, Pammy, net zo lang op haar nek zitten tot de kleine vrouw - met grijs haar, een permanentje, een vlak Midwest-accent en een Samsonite-koffer vol Ked-gym-pies - het verdomde nog van haar kamer te komen.

'Janey,' had haar moeder binnen een uur na aankomst gezegd, 'wat hoor ik nou toch allemaal voor flauwekul dat je iets aan het schrijven zou zijn? Patty is degene met hersens. Jij moet aan je carrière als model werken en zorgen dat je een echtgenoot vindt. Over twee jaar is het te laat om nog kinderen te krijgen en dan vind je nooit meer een man. Geen enkele man zit te wachten op een vrouw die hem geen kind kan schenken.'

'Mama, ik wil geen man,' had Janey met opeengeklemde kaken gezegd.

'Wat zijn jullie meisjes toch dom,' had haar moeder gezegd, terwijl ze een sigaret opstak - ze rookte de ene na de andere Virginia Slims. 'Die aanstellerij om zonder man te willen leven - pure waanzin. Over vijf jaar heb je spijt als haren op je hoofd. Kijk nou naar Patty. Heel verstandig van haar om met die Dieger te trouwen. Hij ies jong en rijk. Jij hebt niet eens een vriendje.'