Four Blondes (9 page)

'Je bent niet dom, Janey,' zei hij teder.

'Ach, ik weet het niet.'

'Je hebt gewoon nooit de kans gekregen.' Zijn hand kwam te voorschijn en vervlocht zich met haar vingers. 'Laat mij je helpen, Janey. Ik help voortdurend mensen. Als je mocht kiezen wat je wilde doen, bij wijze van verlanglijstje, zeg maar, wat zou het dan worden?'

'Ik weet het niet,' zei Janey traag. 'Ik geloof dat ik altijd heb willen - schrijven. Aleeka schrijft een roman...'

'Waarom zou je willen schrijven?' vroeg hij voorzichtig.

'Ik weet het niet,' zei ze. 'Ik heb het gevoel... Er gaat zoveel in me om - zoveel dingen waar niemand weet van heeft - ik observeer de mensen om me heen voortdurend, weet je. Niemand heeft er erg in dat ik het doe, maar ondertussen observeer ik ze wel.'

'Zet die roman uit je hoofd. Je zou een scenario moeten schrijven.'

Daarna kostte het haar geen enkele moeite met hem het bed in te duiken.

Gedurende de eerste maand van die zomer had Janey voortdurend de aanvechting iedereen die ze kende te bellen en te zeggen: 'Dag, met Janey Wilcox. Ik heb deze zomer een eigen buitenhuis en ik ben een scenario aan het schrijven.' En ja, als iemand haar overdag belde in haar kleine cottage in Bridge-hampton, met het houten hek en de rozen die langs het latwerk groeiden, zei ze vrijwel altijd: 'Vind je het goed als ik je straks even terugbel? Ik zit midden in een scène.'

Comstock zei tegen haar dat ze er 'oog' voor had. Hij zei dat hij haar film tot een succes zou maken. Dat hij van alles een godvergeten hype kon maken, en Jezus, als het moest kon hij zelfs voor een Oscar zorgen. 'Ik krijg altijd alles voor elkaar, Janey,' zei hij. 'Vergeet niet dat ik uit Jersey kom en dat mijn vader loodgieter was.' Hij lag naakt in haar bed een sigaar te roken. Hij was geen grote man en hij had - schrikbarend - korte, iele beentjes, maar hij had wel een stevige borstkas en een diepe, imponerende stem. Het was een stem waar Janey een eeuwigheid naar zou kunnen luisteren. 'Je kunt beter een succesvol filmproducent zijn dan de president,' zei hij, waarbij hij de punt van zijn sigaar tussen zijn lippen ronddraaide. 'Je hebt veel meer invloed op het leven van mensen, en je hebt - haha - veel meer lol.' Hij gaf haar een verlekkerde knipoog.

'Perverseling!'kirde Janey, en wierp zich in zijn armen. Hij pakte haar beet, draaide haar om en kuste haar gezicht. 'Wie is er hier pervers? Wie is er hier pervers?' Zijn sigaar viel op de grond toen hij op haar billen sloeg.

Maar ze voerden vooral veel ernstige gesprekken over Het Leven met een grote L. Janey genoot van de keren dat hij rond middernacht bij haar op de stoep stond, na zijn zoveelste zakendiner. Zij was dan bijvoorbeeld op een of ander stompzinnig feest in een winkel, en kreeg een berichtje van hem.

Kippetje, Kippetje, dit is de Grote Boze Wolf die jouw deur omver komt blazen - haha -je achterdeur! Zie ik je straks?

Waarop Janey zich verontschuldigde en zich naar huis spoedde om hem in haar lingerie te kunnen verwelkomen.

'Volgens mij ben ik de gelukkigste man ter wereld -'

'Je weet helemaal niks van sprookjes,' giechelde Janey. 'Het waren de drie kleine biggetjes bij wie de deur omver is geblazen.'

Het liep vrijwel altijd op vrijen uit, maar niet voor ze eerst een paar uur hadden gepraat. Ze zaten bij haar glazen salontafel, snoven kleine hoeveelheden cocaïne en dronken pure wodka. Het was eigenlijk niets voor Janey om coke te snuiven, maar ja, sinds ze Comstock had leren kennen had ze het gevoel dat ze kanten aan zichzelf ontdekte waarvan ze het bestaan niet had kunnen vermoeden. Dankzij hem was ze zich gaan openstellen - voor het leven - voor seks - voor de realiteit van haar eigen mogelijkheden.

Het was duizelingwekkend.

Ze praatten over zijn films. 'Wat vond je van die film?' wilde hij keer op keer weten. 'Wat is jouw mening?'

'Ik vind het zo leuk dat jij je niet te goed voelt om met wie dan ook te praten,'

Hij vertelde haar van zijn succes - dat hij het altijd al voor ogen had gehad, ervoor had geknokt, het had weten te bereiken - en hoe belangrijk het was om iets zinvols te doen, niet alleen voor jezelf maar ook voor anderen.

'Jij bent de enige die me begrijpt. Die me niet veroordeelt op grond van wie ik ben en wat ik vind.'

'Het is belangrijk dat mensen het gevoel hebben dat ze vrij zijn, ook al zijn ze niet vrij.'

Vervolgens boog hij zich voorover, liet een hand onder haar blouse glijden en kneep zo lang in haar tepels dat ze dacht dat ze het zou uitschreeuwen van de pijn.

Hij keek naar haar en zijn ademhaling werd zwaarder en zwaarder. 

En dan nam hij haar van achteren, duwde haar billen uit elkaar en stootte zijn penis in haar kont.

Fuckyou,fuckyou,fuckyou.

Gelukkig had hij een kleine, dus deed het niet zo'n pijn.

Zelfs haar zus was onder de indruk.

'Waarom heb je nooit gezegd dat je Comstock Dibble kent?!' riep ze op een ochtend aan het begin van de zomer door de telefoon.

'Waarom heb je er nooit naar gevraagd?' Er kwam een lichte motregen naar beneden, die de aarde van de bloembedden voor haar deur langzaam donker kleurde.

'Jeetje, Janey. Het is enkel maar mijn hartenwens om hem een keer te ontmoeten.'

Janey kon het niet laten het haar nog eens extra in te peperen.'Hoezo?'

'Omdat ik filmproducent ben, misschien? Omdat ik graag films voor hem zou willen maken?'

Janey liep wat door haar huisje heen en weer en klopte de kussens van de bank op. 'Maar ik dacht dat jij televisieproducent was... Is dat niet - nou ja, ik heb altijd gedacht dat dat twee totaal verschillende dingen waren.'

'Jezus, Janey. Je weet pas sinds je achtste dat ik filmproducent wil worden!' schreeuwde Patty.

Janey glimlachte en zag voor zich hoe Patty stond te tandenknarsen van frustratie, wat ze vroeger ook altijd deed toen Janey en zij als kind ruzie hadden gehad, wat min of meer elke minuut was dat ze zich samen in één ruimte bevonden.

'Meen je dat nou? Dat wist ik eerlijk gezegd helemaal niet.'

'Jezus, Janey. Ik werk me al vijf jaar uit de naad. Ik kan wel een meevallertje gebruiken. Ik probeer al jaren met Comstock Dibble in contact te komen... Janey,' - op smekende 

toon -'als je nou tegen hem zegt dat ik je zus ben.

Janey liep naar haar piepkleine badkamer en bekeek zichzelf in de spiegel. 'Ik wil je best aan hem voorstellen, maar om eerlijk te zijn heeft hij mij al de helpende hand toegestoken.' 'O?'

'Ik schrijf een scenario voor hem.'

Er viel een stilte.

'Je bent heus niet de enige in de familie met hersens,' zei Janey vals.

'Dat is - te gek,' zei Patty. Ze richtte het woord tot iemand anders die zich blijkbaar in de kamer bevond. 'Hé, Digger, Janey schrijft een scenario voor Comstock Dibble.'

Digger kwam aan de telefoon. 'Janey?' zei hij. 'Hartstikke cool.'

'Dank je,' zei Janey nuffig.

'Zeg, heb je geen zin om bij ons te komen eten?'

'Ik zit in de Hamptons,' legde Janey geduldig uit.

'Wij ook. We hebben hier een huis. Hoe heet dat gat ook weer waar we zitten?' riep hij naar Patty.

'Sagaponic,' riep Patty terug.

'Sagaponic,' zei Digger. 'Jezus, die indiaanse namen kan toch geen mens onthouden?'

Janey kromp ineen. Toevallig was Sagaponic haar favoriete deel van de Hamptons. Hoe had Patty een huis in Sagaponic weten te bemachtigen?

'Kom aanstaande zaterdag,' zei hij. 'De jongens van de band logeren hier. Trouwens, als je met Comstock in zee gaat, denk er dan eens over om Patty als producent te nemen. En neem Comstock zaterdag ook mee.'

'Ik zal mijn best doen,' zei Janey. Ze zou pissig moeten zijn, maar eigenlijk was ze best tevreden.

Janey schreef vijfentwintig bladzijden vol, vervolgens dertig, vervolgens vijfendertig. Ze schreef 's ochtends en 's middags, en zo rond een uur of één sprong ze op haar fiets en reed naar het strand. Ze wist dat ze een mooie aanblik bood, zoals ze daar over de driebaanswegen reed, haar blonde haren wapperend in de wind en aan haar stuur een mandje vol boeken en zonnebrandcrème. Op een middag liep ze Bill Westacott tegen het lijf. Hij stond midden op het strand, met een bezorgde blik in zijn ogen, maar ja, waarschijnlijk was dat voor hem niet ongebruikelijk. Janey probeerde hem nog te ontlopen, maar hij had haar al in het oog.

'Janey!'riep hij.

Ze bleef staan en draaide zich om. Jezus, wat zag hij er goed uit. Hij droeg een wetsuit, ingesnoerd bij zijn middel - hij onderhield zijn lichaam verdomd goed. Hij had de vorige zomer ontzettend lullig gedaan, maar aan de andere kant was hij wel scenarioschrijver. Een succesvol scenarioschrijver. Dat zou in de toekomst nog wel eens van pas kunnen komen. 'Hallo,'zei Janey.

Hij kwam haar kant op, een beetje schaapachtig. 'Ik had je moeten bellen. Na afgelopen zomer. Maar ik had je nummer niet en ik wilde Redmon er ook niet om vragen - ik heb inlichtingen gebeld, maar je stond niet vermeld -'

'Hoe is het met Redmon?' vroeg Janey.

'Hij wil nauwelijks meer met me praten, maar dat geeft niet. We hebben dit soort toestanden eerder bij de hand gehad. Met vrouwen. Hij komt er wel weer overheen.' Hij kwam wat dichterbij staan en Janey voelde de hartstocht opvlammen.

'Hoe gaat het met je vrouw?' vroeg ze, terwijl ze haar haren over haar schouder wierp. 'Komt zij er ook weer overheen?'

'Zij is verdomme al vijftien jaar lang niet in staat om waar dan ook overheen te komen, en ik verwacht ook niet dat dat

in de nabije toekomst wel zal gebeuren. Ik kan godbetert monnik worden en dan nog zal zij er niet overheen komen.'

'Sneu voor haar.'

'Janey-' 'Ja?'

'Ik - ik ben je heus niet vergeten, hoor.'

'Bill, toch,' lachte Janey. 'Ik was jou wel helemaal vergeten.' Ze was al bezig zich om te draaien, toen hij haar arm pakte.

'Janey, toe. Doe dit nou niet. Ik stel me kwetsbaar op en jij trapt me de grond in. Wat hebben jullie vrouwen toch? Jullie willen dat we voor jullie vallen en als we dat doen trappen jullie ons de grond in en weten van geen ophouden.'

'Bill,' zei Janey op geduldige toon, 'ik trap je helemaal niet de grond in. Je bent getrouwd. Weet je nog? Je vrouw is gek.'

'Kwel me niet zo,' kermde hij. 'Waar zit je?'

'Ik heb een eigen huis. In Bridgehampton.'

'Ik moet je zien. Bij jou thuis.'

'Doe niet zo idioot,' zei Janey lachend en trok zich terug. 'Je kunt niet bij me langs komen. Ik heb een vriend.'

'Wie?'

'Hij is heel beroemd.'

'Ik haat je, Janey.'

Uiteindelijk stemde ze erin toe later die dag met hem af te spreken, in de kroeg in Bridgehampton. Toen ze arriveerde zat hij al te wachten. Hij kwam duidelijk net onder de douche vandaan en droeg een vaalgeel katoenen overhemd en een kaki broek. Jezus, wat zag hij er goed uit. Hij zat met de barman te praten. Janey liet zich op de kruk naast hem glijden.

'Hoi.' Hij gaf haar een vluchtige kus op haar mond, stak een sigaret op en stelde haar voor aan de barkeeper.

'Zo. En wat doe je voor de kost?' vroeg de barkeeper.

'Ik ben schrijfster.'

'Schrijfster. Da's een goeie!' Bill verslikte zich in zijn drankje.

'Ja, toevallig wel,' zei Janey, en keek hem met een verwijtende blik aan. 'Ik ben een scenario aan het schrijven.'

'Voor wie?'

Janey glimlachte. Dit was het moment waar ze op had gewacht.'O, gewoon. Voor Comstock Dibble.'

Bill keek opgelucht. 'Comstock Dibble? Die laat ook werkelijk iedereen een scenario schrijven.'

'Nietes,' zei Janey speels.

'Welles. Ik heb gehoord dat hij zelfs een keer zijn portier heeft ingehuurd. Het liep alleen op niks uit. Het wordt nooit wat, met amateurs.'

'Je bent jaloers,' piepte Janey. Ze vond het heerlijk dat Bill haar het gevoel gaf dat ze een klein meisje was. 'Jij ziet me natuurlijk alleen als een dom model. Ik heb drieëndertig bladzijden geschreven!'

'Betaalt hij je ervoor?'

'Wat denk je?'

'Hij is zeker ook je minnaar?' Bill gaf haar plagerig een por tussen haar ribben.

'Hij is mijn minnaar helemaal niet.'

'O nee?'

'Nou ja -' zei Janey. 'Laat ik het zo zeggen: Als hij mijn minnaar was, zou hij mijn vriend zijn.'

'Dacht het niet.'

'Hoezo niet?'

'Omdat hij getrouwd is.'

'Niet!'

'Wel!'

'Hij is niet getrouwd. Anders had ik het wel geweten.'

'Hé, Jake,' zei Bill tegen de barkeeper, 'Comstock Dibble is toch getrouwd?'

'Kweenie.'

'Zie je hem hier ooit met een vrouw?' 'Alleen met die beroemde - hoe heet ze ook alweer? - die vrouw met dat gezicht dat een beetje op dat van een paard lijkt.'

'Zie je nou?'

'Hij is echt getrouwd,' zei Bill. 'Met dat beroemde paard. Hij houdt haar in een stal waar ze alleen uit mag bij speciale gelegenheden, als ze het tegen andere beroemde paarden moet opnemen. En de hoofdprijs is - één miljoen dollar voor een goed doel! Hiiiiiiiii.'

'O, Bill.'

Hij mocht met haar meelopen naar huis, en ze liet toe dat hij haar op de stoep kuste. Ze hoopte maar dat Comstock niet net op dat moment langs zou komen, maar dat was vrij onwaarschijnlijk, aangezien hij alleen in het weekend naar de Hamptons kwam. 'Ga weg,' zei ze na een poosje.

'Janey,' zei hij, terwijl hij haar gezicht onder de kussen bedolf, 'waarom kan ik niet weer je minnaar zijn? Als je het met Comstock Dibble doet, kun je het toch zeker ook wel met mij doen?'

'Wie zegt dat ik het met Comstock Dibble doe?'

'Hij is zo lelijk.'

'Toevallig is hij de meest sexy man die ik ooit heb ontmoet, maar dat hoef ik jou niet aan je neus te hangen.'

'Ik zal vrouwen nooit begrijpen.'

'Tot ziens, Bill.'

'Ik wil je weer zien,'jengelde hij.

Ze porde met haar wijsvinger in zijn borstkas. 'Alleen als je me helpt met mijn scenario.'

'Waar gaat het over?'

Ze draaide zich om en liep naar het huis. 'Waar denk je dat het over gaat?'

'Geen idee.'

'Over mij!'

Ze trok de hordeur dicht en liet zich op de bank ploffen. Ze lachte. Ze pakte de telefoon en sprak een sexy berichtje in voor Comstock.

Dit beloofde de beste zomer ooit te worden.

Tijdens het weekend van de vierde juli kondigde Patty aan dat Digger en zij zouden gaan trouwen. De kranten stonden er bol van. In Parsonage Lane, waar Patty's huis stond, las Janey in Patty's antiek ingerichte keuken alle krantenknipsels en deed haar uiterste best niet jaloers te worden. Patty en Digger waren ogenblikkelijk uitgeroepen tot 'Het nieuwe stel van het millennium'. Ze zagen er goed uit - dat was wel erg flatteus in het geval van Digger, vond Janey - ze waren creatief, succesvol en rijk - hoewel ze geen traditionele 'society'- achtergrond hadden - en ze waren nog geen dertig.